پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سید مجتبی نورمفیدی

ديدم يکی از افراد به حديثی استناد کرده بود و گفته بود اصلاً مسئله سرايت و تجاوز بيماری به ديگران، مطرح نيست. اين‌يک مشکله‌ای است که برخی در مواجهه با روايات، به يک روايت اخذ مي‌کنند اما در کنار اين روايت، روايت‌های معارضی وجود دارد که بايد باهم جمع شود و مجموع آنچه از همه روايات استفاده مي‌شود، به‌عنوان موضع دين عرضه شود. لذا اگر يک روحانی بگويد اصلاً مسئله سرايت بيماري، به دليل فلان روايت منتفی است. اين مسئله باعث تضعيف حوزه و روحانيت مي‌شود و مردم هم‌فکر مي‌کنند همه حوزويان چنين عقيده‌ای دارند. اگر کسی به‌طورکلی مسئله سرايت را منتفی بداند و در مقابل چشم اين‌همه متخصص و غيرمتخصص که به سرايت بيماری يقين دارند، آن را انکار

اگر کسي مالي دارد که در خرج کردن آن، تجمل و اسراف و تبذير مي‌کند. بر مالش سلطه دارد و مي‌خواهد اين را خيلي بيش ازآنچه نياز دارد مصرف کند. اين عقل کجا مي‌گويد قبيح است؟ به چه دليل مي‌گويد قبيح است. اگر شما گفتيد دفع مضار، عقلاً واجب است، فرق نمي‌کند ضرر حيثيتي باشد مطلقاً، ضرر مالي باشد يا ضرر جاني باشد. عقل، في‌الجمله ضرر را واجب الدفع مي‌داند؛ ولي چه ضرري را؟ حسن دفع غير از لزوم دفع است. عقل مي‌گويد، خوب است اين ضرر را از خودت دور کني ولي اگر نکردي هم به‌جايي برنمي‌خورد. بين لزوم دفع و حسن دفع، فرق است. تقليد از اعلم آيا لازم است يا نه؟ مي‌گويند عقل حکم به لزوم رجوع

قم- ايرنا- يک استاد حوزه علميه قم با اشاره به واقعه ناپسند کتابسوزي،‌ گفت: از هر زاويه به اين موضوع نگاه کنيم، امری مذموم، زشت، غيرقابل دفاع و به نوعی خدمت به دشمنان اسلام و تشيع است.   حجت‌الاسلام والمسلمين سيد مجتبی نورمفيدی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا، ‌با اشاره به اقدام ناپسند سوزاندن کتاب،‌ افزود: منطق کتاب‌سوزی در آموزه‎های دينی و بر اساس تجربه‎های تاريخی آثار بسيار نامطلوبی به دنبال داشته و خواهد داشت. وی اضافه کرد: اگر باب اين روش‎ها آن هم از ناحيه مدعيان دين و به نام دين باز شود بايد انتظار عکس العمل‎هايی از اين قبيل را در سطح گسترده نسبت به آثار دينی داشته باشيم. وی تصريح کرد: بديهی

کاري که در حوزه فلسفه زبان صورت گرفت، خاستگاه آن در علم اصول بود و بعداً وارد فلسفه شد. ما در فلسفه و در تفکر فلسفي، يک بحثي غير از شناخت و معرفت داريم به نام ارزش و ملاک و معيار و منابع شناخت. در فلسفه در گذشته به‌عنوان اينکه موضوع آن وجود بماهو وجود بود، به‌طورکلي مباحث معرفتي در ذيل بحث از وجود و مراتب هستي مطرح مي‌شد. مثل مسئله وجود ذهني و مسئله نفس و امثال‌ذلک؛ اما الآن معرفت‌شناسي خودش به يک موضوع مستقل از وجود شناسي تبديل‌شده است. اين بدون ترديد از تأثيرات علم اصول بر مباحث فلسفي است. اختصاصی شبکه اجتهاد: سالگرد رحلت مرحوم شيخ محمدحسين اصفهانی (کمپاني)، فرصت مناسبی برای بررسی رابطه فلسفه و دانش اصول

مراد امام خميني از فقه جواهري چه بود؟ اختصاصي شبکه اجتهاد: سالروز رحلت حضرت امام، فرصت مناسبي براي واکاوي يکي از مهم‌ترين اصطلاحات فقهي به‌جامانده از ايشان است: فقه جواهري؛ اصطلاحي که هم نوانديشان ديني با تمسک به آن، به نوانديشي مي‌پردازند و هم سنتي با علم کردن آن، به مخالفت با جريان نوانديشي ديني مي‌پردازند. استاد سيد مجتبي نورمفيدي اما علاوه بر تدريس خارج فقه و اصول در حوزه عمليه قم، از ارادتمندان مکتب فقهي امام نيز به شمار مي‌رود. عضو شوراي علمي مرکز فقهي ائمه اطهار، در اين گفتگو تلاش کرد تا تصوير دقيقي از اين اصطلاح کمتر پرداخته شده ارائه کند. اجتهاد: اساساً فقه جواهری چيست؟ استاد نورمفيدي: فقه جواهری يک عنوان و اصطلاحی است که برای

در حوادثي مانند سيل، وظايف دولت‌ها، فراتر از ضمان است   اگر بخواهيم از ديد منابع فقهي، مسئله را بررسی کنيم، در گذشته مفهوم دولت به معنای امروزی مطرح نبوده است. هم از حيث مسئوليتهای مختلفی که دولت دارد و هم از حيث اختيارات و هم از حيث خدمات و کارهايی که بايد انجام بدهد. آنچه ما در منابع دينی داريم (به غير از اطلاقات و عمومات ادله ضمان که شامل اشخاص حقوقی مثل دولت هم مي‎شود)، عمدتاً در بحث قضا، در مورد خطای حاکم قاضي، برخی روايات مطرح‌شده است که اگر قاضی در تشخيص موضوع يا در حکم يا در تطبيق، خطا کند و از ناحيه خطای او خسارت و ضرری متوجه يکی از متخاصمين شود، اين خطا و

آیت الله سيد مجتبي نور مفيدي در مصاحبه با شبکه اجتهاد نگاه اسلام به مناسبت‌هاي ملي، همواره اصلاح‌گرايانه بوده است/ عدم ردع معصومين، مهم‌ترين دليل بر مشروعيت نوروز است/ شادي، حق «انسان» است و اختصاص به مؤمنين ندارد ما دچار افراط‌وتفريط هستيم. گاهي با مشکلي مواجه مي‌شويم. به‌جاي اينکه بر خودمان مسلط باشيم و تفکر کنيم و باعقل و تدبير و با مشورت و همفکري، راه چاره براي حل اين مشکل پيدا کنيم، با دستپاچگي مي‌خواهيم با يک مسکن، مسئله را حل کنيم. اين مسکن، بيماري يا مشکل را مخفي مي‌کند. مشکل را بايد علاج کرد. ما مقداري گرفتار سطحي‌نگري و تلقي‌ها غلط و خوف‌هاي نا به‌جا هستيم. اين‌قدر مشکلات زياد است که انسان نمي‌داند کدام را بگويد. اجتهاد: آيا شادي،