تصدیق خداوند و نفس انسان نسبت به صدق و راستگویی
امام صادق(ع): «إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَنْ يُصَدِّقُهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ يَعْلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ وَتُصَدِّقُهُ نَفْسُهُ تَعْلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ»[۱] اولین کسی که شخص راستگو را تصدیق می‌کند خداوند عزوجل است. یعنی خداوند است که میداند او راستگوست و او را تصدیق می‌کند به راستگویی و دومین، شاید تعبیر به دومین نیز دقیق نباشد آن کس دیگر و موجود دیگر یا نفر دیگری که او را تصدیق می‌کند و میداند که او راستگوست خود اوست. اینجا هم میفرماید: تصدیق از ناحیه خدا صورت میگیرد و هم میفرماید: علم به صادق بودن او پیدا می‌کند. این دو تا حقیتشان یکی است ولی دو وجه و دو جنبه است. تصدیق کردن و علم داشتن، این دو با هم لازم و ملزوم هستند و قابل
