اهانت به مقدسات هیچ انسانی جایز نیست

اهانت به مقدسات هیچ انسانی جایز نیست

تذکر و ياد آوری بعضی از مطالب خودش اهميت دارد و دارای مصلحت است. مخصوصا اين ايام که موضوع وحدت بين مسلمين مطرح مي‎شود، بحث‏های تعامل بين شيعه و سنی داغ‎تر مي‎شود، مخصوصاً در شبکه‎های اجتماعی و فضای مجازی بحث و حمله و هجوم به يکديگر بيشتر مي‎شود.
به حکم شرع و عقل، به حکم نقل و عقل، به حکم تجربه، به حکم مصلحت دنيايي، از هر زاويه که نگاه کنيم وحدت بين مسلمين امروز يک ضرورت است. در شرايطی که مشاهده مي‏شود دنيای کفر عليه اسلام و مسلمين متحد شدند و همه توان و نيروی خود را به کار مي‏برند تا مسلمين را تضعيف کنند و کشورهای اسلامی را روز به روز به عقب برانند، واقعاً جايی برای صرف انرژي‎ها برای اين اختلاف‏ها وجود دارد؟
وقتی صحبت از وحدت می کنيم هيچ گاه منظورمان اين نيست که از اصول اعتقادی يا فروع احکام دست برداريم، هيچ کسی اين حرف را نمي‏زند که از اصول اعتقادي‏ خودمان مثل مسئله امامت دست برداريم، هيچ کس نمي‏گويد ما در فروع فقهي، در ابواب مختلف فقهی به يک روش و شيوه ديگری عمل کنيم. مثلا بگوييم تا به حال اينطور وضو مي‏گرفتيم، از اين به بعد به شکل ديگری وضو بگيريم. بلکه منظور از وحدت اين است که بالاخره همه ما به عنوان مسلمان اشتراکاتی داريم، بالاخره اين اشتراکات مي‏تواند ما را در يک مسير قرار دهد، وقتی اشتراکات در دنيای امروز مي‎تواند ما را در مقاطعی کنار دشمنان قرار دهد برای مصالح بزرگتر، آنوقت بين مسلمين امکان ندارد؟ شما در فقه نگاه کنيد، در يک مقاطعی با يک دشمن مي‎توان متحد شد عليه دشمن ديگر، ملاکش چيست؟ حال بين خود مسلمين امکان اين اتحاد نيست؟ من واقعا تعجب مي‏کنم، گاهی مي‏بينيم حتی از روحانيون و طلاب، اين‎چنين به مسئله وحدت هجوم مي‏برند و مي‏گويند: اصلا شدنی نيست، مگر مي‏شود ما فراموش کنيم؟ مگر مي‏شود … ؟ اصلا بحث فراموشی تاريخ نيست، بحث ناديده گرفتن حق نيست، بحث اين است که ما امروز در معرض حمله و هجمه استکبار جهانی قرار گرفتيم. اسرائيل در کنار مسلمين درصدد است که چيزی به نام اسلام وجود نداشته باشد، مسلمانی در اين عالم در آينده وجود نداشته باشد، ديگران که وضعشان معلوم است. آن‎وقت بهترين خدمت به اين‎ها در اين منطقه و دنيا اين است که به جان هم بيفتيم.
واقعا توهين به مقدسات اهل سنت نه فقط اهل سنت، اصلا توهين به مقدسات ديگران هم به نظر من جايز نيست.  يک قاعده‏ای در فقه داريم به نام حرمت اهانت به مقدسات، البته در آن قاعده بحث کرديم و ان شاء الله چاپ مي‏شود، ما آن‎جا با دليل ثابت کرديم که اهانت به مقدسات ديگران ولو غير مسلمان جايز نيست، اهانت غير از نقد و بحث و گفتگو است، اين‎ها گاهی با هم خلط مي‏شود. در آن بحث‎ها ملاک اهانت بيان شده است، حال وقتی مي‏گوييم اهانت به مقدسات کفار جايز نيست، آيا مي‏توانيم به مقدسات مسلمين اهانت کنيم؟ واقعا اينکه حالا اين همه مراجع با همه سليقه‏هايی که دارند تأکيد مي‏کنند که اين اهانت‏ها جايز نيست، باز انسان مي‏بيند که در اين فضاهای مجازی صوت ها و تصاوير و مطالب و رفتارهايی را منتشر مي‏کنند که نتيجه‎اش اين  است که اگر يک مسلمان غير شيعه ببيند چه ذهنيتی نسبت به مکتب اهل بيت(ع) پيدا مي‏کند. اين خدمت به مکتب اهل بيت(ع) است؟ جز اينکه آن‎ها را از اين ساحت دور کند و خدای نکرده بغض ايجاد کند. ما هرچه بتوانيم محبت عامه مسلمين را نسبت به اهل بيت(ع) جلب کنيم به اهل بيت(ع) کمک کرده‏ايم. خدمت به اهل بيت(ع) اين است، نه ايستادن و ناسزا گفتن و استفاده از الفاظ رکيک که متأسفانه مقداری هم زياد شده است و کأنه انسان احساس مي‏کند که دست‎هايی در کار است و دشمنان نيز تلاش مي‏کنند اين اتفاقات بيفتد. امام خميني، مقام معظم رهبری و مراجع تقليد خطر را می بينند و حس مي‏کنند و دست و رد پای دشمن در اين تحريکات را مشاهده مي‎کنند و اين همه تذکر مي‏دهند، ولی گاهی ما همه دنيامان همين محيطی مي‎شود که در آن زندگی مي‎کنيم و فکر مي‎کنيم که هيچ کس از اين اتفاقات مطلع نمي‎شود. کوچکترين رفتارها امروز انعکاس بيرونی و بين المللی دارد و بهانه‎ای فراهم مي‎کند برای آنهايی که دوست دارند اثری از شيعه و شيعيان باقی نباشد.