پایگاه اطلاع رسانی آیت الله سید مجتبی نورمفیدی

در موضوعات عرفی، نمی‎توانیم حکم واحد کنیم و بگوییم در همه موارد، مرجع تشخیص، عموم مردم یا عرف کارشناسان است؛ بلکه موارد با یکدیگر متفاوت است. در بسیاری از موارد، ملاک همان عرف توده مردم است. البته خود عرف هم دقیقاً باید معلوم بشود که چه جایگاهی دارد و اساساً منظور از عرف چیست؟ گاهی در اصطلاحات و در استعمالات، اینها را قلب می‌کنند و عرف را به‌جای بنا و سیره عقلاء استعمال می‎کنند یا بالعکس؛ درحالی‌که هر کدام باید در جای خودش بیان شود.   اشاره: مشهور است که باید موضوعات را به مردم واگذار کرد و فقیه صرفاً به بیان حکم شرعی بپردازد. آیت‌ﷲ سید مجتبی نورمفیدی اما معتقد است این گزاره دقیق نیست. رئیس پژوهشگاه مطالعات فقه

امام زمان یک انسان کاملی است که اسماء الهی در او متجلی شده است. برجسته کردن یک بعد از ابعاد این شخصیت به معنای معرفی ناقص است. اینکه امام زمان خون‌ها خواهد ریخت و ما فقط آن بُعد انتقام را در مورد حضرت برجسته کنیم، این یک معرفی ناقص است. ما در کنار این بعد انتقام که این هم از صفات و اسماء الهی است (منتقم) ابعاد دیگری را باید تبیین کنیم. استاد دروس خارج حوزه علمیه قم با اشاره به آسیب های موضوع مهدویت گفت: اینکه به طور کلی دیدار و ملاقات‎ و تشرف‎ با حضرت برجسته شود، به گونه ‎ای که گویا جامعه برای خودش یک تکلیفی در این رابطه احساس کند، مسلمانها، شیعیان فکرکنند یک تکلیفی دارند

مرگ جاهلیت در کمین است! در آستانه نیمه شعبان، سالروز ولادت پرچمدار عدالت‌گستر، حضرت مهدی موعود(عج) و در عصری که زمین از آسمان جدا افتاده است، فریاد پیامبر(ص) همچنان در گوش تاریخ می‌پیچد: «هر که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت می‌میرد».   اما این مرگ چه رنگی دارد؟ شاید تصویرش را در بت‌های مدرنی ببینیم که با نام دین، محبت را به کین و عبادت را به عصیان بدل می‌کنند. آیت‌الله سیدمجتبی نورمفیدی، استاد برجسته دروس خارج حوزه و رئیس پژوهشگاه فقه معاصر هشدار می‌دهد: «جاهلیتِ امروز، جاهلیت بی‌حجتی است». او از شناختی می‌گوید که باید تا مغزاستخوان ایمان نفوذ کند؛ شناختی که اگر نباشد، حتی نماز شب‌های طولانی هم آتش جهنم را خاموش نمی‌کند. در روزی که

آیت‌الله سیدمجتبی نورمفیدی، رئیس پژوهشگاه مطالعات فقه معاصر آستانه تحمل بی‌همتا، ویژگی برجسته امام کاظم(ع) است؛ سرمشقی که پیروان ایشان باید در همۀ عرصه‌های زندگی از خانواده تا سیاست به کار بندند. (ع) همۀ فضایل اخلاقی را در حد کمال دارا بودند اما شرایط هر عصر، وجهی از شخصیت شان را آشکارتر میکرد. امام سجاد(ع) با عنوان «زین‌العابدین» شناخته شدند، نه از آن رو که دیگر ائمه(ع) در عبادت مقامی پایین‌تر داشتند، بلکه چون دوران ایشان، نیازمند تجلیِ بندگیِ خالصانه بود. امام کاظم(ع) نیز در عصری که خشونتِ عباسیان اوج گرفته بود، با لقب «کاظم» (فروخوابانندۀ خشم)، الگوی مطلقِ حلم و مدارا شدند. این ویژگی، امروز در جهانی که آستانه تحمل در روابط خانوادگی، اجتماعی و حتی سیاسی به حداقل

استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم و رئیس پژوهشگاه مطالعات فقه معاصر، گفت: به نظر می‌رسد فضای اجتماعی در دایره متدینین سنتی برای مرجعیت زنان چندان آماده نیست؛ عدم پذیرش در میان این طیف ریشه‌ها و دلایلی دارد که تا حدودی طبیعی به نظر می‌رسد. اما ما در مرحله گذار به‌سر می‌بریم و تغییر ذهنیت‌ها مخصوصا در مقاطعی زمان می‌برد و احتیاج به کار دارد.   ایکنا ـ یکی از مسائلی که امروز باید به آن پرداخت این است که آیا مسئله مرجعیت زنان از مسائل مستحدثه است یا از قدیم مطرح بوده و سابقه این موضوع به چه زمانی باز می‌گردد؟ مرجعیت زنان در چند مرحله قابل بررسی است؛ از گذشته که این معنا و مفهوم

نگاهی به برکات معنوی دعای «یا من أرجوه لکل خیر» که در ماه مبارک رجب می‌خوانیم   راه دل‌های مشتاق به‌سوی دروازه‌های رحمت الهی ماه رجب ماهی است که در آن، انسان‌ها فرصت می‌یابند در آغوش رحمت بی‌پایان الهی قرار گیرند. این ماه از جمله ماه‌های پرفضیلت در تقویم اسلامی است که در آن برکات و نعمت‌های الهی به‌ویژه برای بندگان جویای قرب و اتصال به خداوند از سوی معصومان مورد تأکید قرار گرفته است. در این ماه به خواندن دعای «یا من أرجوه لکل خیر» توصیه شده است تا دل‌های مشتاق و گناه‌آلود را به سوی دروازه‌های رحمت الهی هدایت کند.این دعا، به‌طور خاص خواسته‌هایی بلند و عمیق از خداوند متعال را برای خیر دنیا و آخرت شامل می‌شود.

رئیس پژوهشگاه مطالعات فقه معاصر، در گفتگوی اختصاصی با فقه‌هنر: در شرایط کنونی نمی‌توان گفت مطلقِ موسیقی حرام است  امروز می‌توان از ابزار موسیقی یا آوازی که از مفاسد و لهوی بودن به دور باشد، مفاهیم اخلاقی و انسانی و معنوی را منتقل کرد؛ مثلاً موسیقی که در جنگ‌ها برای تقویت روحیه رزمندگان به کار می‌رود و مارش‌های نظامی و یا طبل و سنجی که در مراسم تعزیه استفاده می‌شود، نه‌تنها مقارنات مفسده‌انگیز را ندارند بلکه کارکرد مثبت هم دارند؛ بنابراین در شرایط کنونی نمی‌توان گفت مطلق موسیقی حرام است؛ لااقل حرام دانستن موسیقی غیر مطرب دلیل می‌خواهد. اشاره: بحث از حکم فقهی موسیقی گویا هیچ‌گاه قدیمی نمی‌شود. شاید بتوان گفت قرن‌هاست که موسیقی به چالش مهمی برای دانش فقه