جلسه ۲۶ – PDF جلسه بیست و ششم  احکام عقد – مسأله ۹: بررسی اعتبار موالات در عقد – اقوال – ادله اعتبار – دلیل اول تا چهارم    ۱۴۰۱/۰۹/۱۴     لزوم موالات مسأله ۹: «تعتبر الموالاة و عدم الفصل المعتد به بين الإيجاب و القبول». موالات در عقد بین ایجاب و قبول معتبر است، بدین معنا که فاصله معتد به نباید بین ایجاب و قبول واقع شود. مرحوم سید در مسأله ۹ عروه هم فرموده «يشترط الموالاة بين الإيجاب و القبول»، موالات بین ایجاب و قبول شرط است، «و تكفي العرفية منها»، و منظور از موالات یعنی در پی هم آمدن و بدون فاصله قبول بعد از ایجاب واقع شود؛ یا اگر قبول متقدم است و ایجاب متأخر،

جلسه ۱۸ – PDF جلسه هجدهم احکام عقد – مسأله ۲ –  مقام اول: الفاظ ایجاب: ۶. ایجاب به لفظ «نعم» – مقام دوم: الفاظ قبول – ادله جواز – دلیل عدم جواز – حق در مسأله   ۱۴۰۱/۰۸/۲۸ ۶. لفظ «نعم» قبل از اینکه به الفاظ قبول (مقام دوم بحث) برسیم، فرعی را مرحوم سید در عروه فرموده‌ که امام(ره) در تحریر متعرض آن نشده‌اند، که خوب است این را مطرح کنیم و به الفاظ ایجاب و مقام اول بحث مربوط می‌شود. کلام مرحوم سید مرحوم سید در مسأله ۵ می‌فرماید: «یکفی علی الاقوی فی الایجاب لفظ «نعم» بعد الاستفهام کما إذا قال زوجتنی فلان بکذا، فقال: نعم، فقال الاول: «قبلت»، لکن الاحوط عدم الاکتفاء»؛ ایشان می‌فرماید یکفی علی الاقوی

جلسه ۱۶ – PDF جلسه شانزدهم احکام عقد – مسأله ۲ – مقام اول: الفاظ ایجاب: ۵. ایجاب به لفظ «امر» – اشکال محقق خویی به مرحوم حکیم – بررسی کلام مرحوم حکیم – اشکال اول و دوم    ۱۴۰۱/۰۸/۱۸ خلاصه جلسه گذشته عرض شد برای جواز اکتفاء به لفظ امر در نکاح، به روایت سهل ساعدی یا صحیحه محمد بن مسلم استدلال شده است. اشکالاتی به این روایت مطرح شد و پاسخ آنها بیان شد. مرحوم آقای حکیم فرمودند نیازی به استدلال به این روایت نیست یا ممکن نیست؛ چون به مقتضای قاعده می‌توان با لفظ امر، عقد نکاح را منعقد کرد. قاعده را هم توضیح دادیم که منظور ایشان چیست؛ قاعده این است که ولیّ و وکیل و

جلسه ۱۵ – PDF جلسه پانزدهم احکام عقد – مسأله ۲ – مقام اول: الفاظ ایجاب: ۵. ایجاب به لفظ «امر» – اشکال مرحوم حکیم به روایت سهل ساعدی  ۱۴۰۱/۰۸/۲۱   اشکال مرحوم حکیم به روایت سهل ساعدی در مسأله اتیان به لفظ امر در عقد نکاح، ادله جواز را ذکر کردیم؛ عمده دلیل روایت سهل ساعدی یا صحیحه محمد بن مسلم بود. اشکالاتی که نسبت به این روایت مطرح شده، بیان شد و همه آنها پاسخ داده شد. مرحوم آقای حکیم اشکالی به این روایت کرده‌اند که مناسب است متعرض آن اشکال شویم؛ مطلبی را فرموده‌اند که مورد اشکال مرحوم آقای خویی هم قرار گرفته است. چون مطالب آن مفید است، به نظر رسید که این مطلب هم بیان

جلسه ۷ – PDF جلسه هفتم احکام عقد – مسأله ۲ – توضیح اجمالی مسأله – مقام اول: الفاظ ایجاب – ۱ و ۲: «زوجت» و «انکحت» – وجه احتیاط وجوبی – حق در مسأله ۱۴۰۱/۰۷/۳۰ مسأله ۲: «الأحوط أن یکون الإیجاب فی النکاح الدائم بلفظی أنکحت ‏‎ ‎‏أو زوّجت،فلا یوقع بلفظ متّعت علی الأحوط و إن کان الأقوی وقوعه به ‎‏مع الإتیان بما یجعله ظاهراً فی الدوام و لا یوقع بمثل بعت أو وهبت أو ‏‎ ‎‏ملّکت أو آجرت». توضیح اجمالی مسأله در مباحث گذشته سخن از اصل اعتبار لفظ در عقد و اینکه ایجاب و قبول نکاح باید به لفظ باشد و همچنین در این باره که آیا ایجاب لازم است بر قبول مقدم شود یا نه و

جلسه ۶ – PDF جلسه ششم  احکام عقد – مسأله ۱ – فرع دوم: حق در مسأله  ۱۴۰۱/۰۷/۲۵ خلاصه جلسه گذشته در فرع دوم از مسأله اول بحث در این بود که آیا قبول می‌تواند مقدم بر ایجاب شود یا نه. عرض شد سه قول و سه رأی در اینجا وجود دارد؛ یک قول، قول به جواز تقدیم قبول بر ایجاب است مطلقا و البته احتیاط مستحب آنکه قبول مؤخر واقع شود. مرحوم سید اجمالاً همین را فرمودند و براساس ظاهر عبارت فرقی بین اینکه قبول مقدم با چه لفظی واقع شود، نگذاشته‌اند. امام(ره) براساس عبارت تحریر تفصیلی داده‌اند که اگر قبول با لفظ قبلت و اشباه آن صورت بگیرد، نمی‌تواند مقدم شود اما به غیر آن تقدیم جایز است.

جلسه ۵ – PDF جلسه پنجم احکام عقد – مسأله ۱ –فرع دوم: بررسی تقدیم قبول بر ایجاب – قول سوم و بررسی دلیل آن – دو ادعا و بررسی آنها ۱۴۰۱/۰۷/۲۴                   خلاصه جلسه گذشته در فرع دوم از مسأله اول بحث در این بود که آیا قبول می‌تواند مقدم بر ایجاب ذکر شود یا نه. عرض کردیم سه قول در مسأله وجود دارد: قول اول، قول به جواز مطلقا بود، هر چند احتیاط استحبابی در تأخر قبول است. قول دوم، عدم جواز و احتیاط وجوبی در تقدیم ایجاب قبول؛ قول سوم، تفصیل در مسأله به این معنا که اگر قبول به الفاظی مثل قبلتُ و رضیتُ مقدماً ذکر شود، جایز