«المؤمن اذا مات و ترك ورقةً واحدةً عليها علمٌ تكون تلك ورقة يوم القيامة ستراً فيما بينه و بين النار و اعطاه الله تبارك و تعالي بكل حرفٍ مكتوبٍ عليها مدينةً أوسع من الدنيا سبع مرات»[۱] مي­فرمايد: اگر مؤمن از دنيا برود و يك ورقه از خودش باقي بگذارد كه بر آن علمي نوشته شده باشد روز قيامت اين ورقه حائل و ساتر و حاجب است بين او بين آتش، نه تنها مانع از آتش است بلكه خداوند تبارك و تعالي در عوض هر حرفي كه بر آن ورقه نوشته است شهري وسيع­تر از دنيا به اندازه هفت برابر به او اعطا مي­فرمايد. نوشتن واقعاً مثل فزرند است كتاب و تقرير مانند فرزند است خيلي از امور باقي مي­ماند و

امیرالمؤمنین علی (ع) می‏فرماید: «فاعتبروا بما کان مِن فعل الله بإبلیس إذ احبط عمله الطویل و جهده الجهید و کان قد عبد الله ستةَ آلاف سنة لا یدری أ مِن سنی الدنیا ام مِن سنی الآخرة عن کبر ساعة واحدة»[۱]؛ از کار خداوند تبارک و تعالی با شیطان عبرت بگیرید، شیطان عمل طولانی و طاقت فرسای خودش را که شش هزار سال خداوند متعال را عبادت کرده بود که ما نمی‏دانیم آیا از سال‏های دنیوی بوده یا از سال‏های اخروی که هر سال برابر هزار سال است، به وسیله تکبر و خود برتر بینی یک ساعته نابود کرد. تکبر، خود بزرگ بینی و حساب ویژه برای خود باز کردن انسان را نابود می‏کند همان گونه که با شیطان این کار

از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم «قال رسول الله(ص) من حبس عن اخیه المسلم شیئاً من حقه حرّم الله علیه برکة الرزق الا أن یتوب»[۱] هر کسی از برادر مسلمانش یک حقی را منع کند و از اینکه برادر مسلمانش به یک حقی برسد مانع شود خداوند تبارک و تعالی برکت زرق را از او می­گیرد مگر اینکه توبه کند. اینها چیزهایی است که ما کم به آن توجه می­کنیم؛ این حق می­تواند یک حق مالی باشد یا در یک منازعه و اختلافی حق او را پايمال كند و یا یک حق معنوی است (رتبه و جایگاهی است) جلوی اینها را بگیرد اثر وضعی این کار سلب برکت رزق و روزی است. چرا یک عده­ای

یکی از مسائلی که در اسلام تأکید فراوان شده مجاهده با نفس است در لسان روایات از مجاهده با نفس به عنوان جهاد اکبر نام برده شده در مقابل جهاد با عدو که به عنوان جهاد اصغر نامیده شده همه فضیلت­هایی که برای جهاد اصغر ذکر شده یک طرف جهاد با نفس و یک طرف ارزش و اهمیت جهاد با عدو وقتی است که مجاهده بزرگتر محقق شده باشد؛ تعابیری که درباره جهاد وارد شده خیلی بلند است امیرالمؤمنین(ع) از جهاد تعبیر می­کند به «عماد الدین یا منهاج السعداء» یا تعبیری دیگری که حضرت درباره مجاهدان دارد و می­فرماید: «تفتح لهم ابواب السماء» در آیات قرآن هم در مورد جهاد و مجاهده مطلب زیاد بیان شده است در سوره نساء

امام صادق (ع) می‏فرمایند: «مِن اَخلاق الجاهل الإجابة قبل أن یسمع و المعارضة قبل أن یفهم و الحُکم بما لایعلم»[۱]؛ سه چیز از نشانه‏های خلق و خوی انسان جاهل است اول: قبل از اینکه بشنود جواب می‏دهد، دوم: قبل از اینکه بفهمد حرف طرف مقابل چیست به مخالفت و معارضه می‏پردازد، سوم: حکم می‏کند به چیزی که نمی‏داند. نکته قابل توجه این است که امام (ع) می‏فرماید: این سه از نشانه‏های خُلق و خوی جاهل است، گاهی انسان از روی عصبانیت کاری جاهلانه انجام می‏دهد ولی خوی همیشگی او نیست بلکه همان لحظه از خِرد فاصله گرفته اما نشانه‏هایی که ذکر شد از خُلق و خوی انسان جاهل حکایت می‏کند. توجه و دقت در این نشانه‏ها به ما کمک می‏کند

امیرالمؤمنین علی (ع) در وصیتی به فرزند خود امام مجتبی (ع) می‏فرماید: «یا بُنیَّ ایّاک و مُصادَقة الأحمق فإنّه یرید أن ینفعک فیضُرُّک» ای فرزندم از رفاقت با شخص احمق پرهیز کن چون انسان احمق می‏خواهد به تو نفع برساند اما چون مصلحت و مفسده را تشخیص نمی‏دهد به تو ضرر می‏رساند. انسان باید از رفاقت و دوستی با آدم احمق که اهل تشخیص نیست و نمی‏تواند مصلحت و مفسده را از هم تمییز دهد پرهیز کند، چون به جای اینکه به انسان نفع برساند ضرر می‏رساند و این همان مَثل دوستی خاله خرسه است که شخصی با خرسی دوست شده بود، روزی این شخص خوابید و خرس هم مواظب او بود تا کسی مزاحم او نشود، مگسی مزاحم خواب

امروز چون هم روز اول سال تحصیلی و شروع مباحث و دروس در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ می­باشد. در ابتداء تیمناً و تبرکاً روایتی را برای تذکر بیان می­کنیم که إنشاء الله این کلمات نورانی باعث شود ما در مسیر درست و صحیح طی طریق کنیم و راه را گم نکنیم و بدانیم که عمر ما و فرصت­هایی که در حال طی شدن و از دست رفتن است دیگر قابل بازگشت نیست و این فرصت­ها و لحظات، فرصت­هایی است که می­تواند انسان را به تعالی و اوج برساند یا باعث سقوط و انحطاط شود یا حداقل بدون استفاده بماند و موجب توقف شود. روایتی از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم وارد شده است که می­فرمایند: «قال

روز اول سال تحصیلی جدید است. لذا روایتی را از باب تیمن و تبرک خدمت دوستان عزیز عرض می‏کنیم. امیرالمؤمنین علی (ع) می‏فرمایند: «هلک خزّان الأموال و هم أحیاءٌ و العلماء باقون ما بقی الدّهر أعیانهم مفقودة و أمثالهم فی القلوب» ؛ خزانه داران اموال در حالی که زنده هستند هلاک شده‏اند ولی اهل علم و خزانه داران علم مادامی که روزگار باقی است باقی هستند و صورت آنها در اذهان جاودان است هر چند جسم آنها نباشد و مرده باشند. این یک مقایسه مهم بین طالبان علم و طالبان ثروت است که در کلام امیرالمؤمنین (ع) به آن اشاره شده است. تنها کسی می‏تواند به عمق این بیان پی ببرد که به ارزش واقعی علم واقف باشد. علی (ع)

از آن جهت که آخرین جلسه سال تحصیلی و کتاب اجتهاد و تقلید و روز چهارشنبه است مطالبی را از لسان پیامبر و خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام بیان کنیم که موجب یادآوری و تذکر هم برای خودم و هم برای شما باشد. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم از قول خداوند تبارک و تعالی می­فرماید: «قال الله تبارک و تعالی ….. ما تقرب الیّ عبدٌ بشیئٍ احبّ ممن افترضتُ علیه و أنه لیتقرب الیّ بالنافلة حتی احبه فإذا احببته کنتُ سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به و یده الذی یبطش بها إن دعانی اجبته و إن سئلنی اعطیته».[۱] پیامبر گرامی اسلام می­فرماید: خداوند تبارک و تعالی

امیرالمؤمنین علی (ع) به عنوان اولین امام و پیشوای ما شیعیان آن قدر برجستگی دارد که توجه عالمان غیر مسلمان را هم به خودش جلب می‏کند یعنی کسی که اهل تحقیق و بررسی باشد و در احوال امیرالمؤمنین (ع) تأمل کرده باشد نا خود آگاه شیفته شخصیت ایشان می‏شود، امیر المؤمنین (ع) به اذعان همه صحابه افضل صحابه پیامبر (ص) است، جدا از اینکه وصی پیامبر (ص) است و اولین مردی بوده که به پیامبر (ص) ایمان آورده و تا آخرین لحظه همراه پیامبر (ص) بود به اذعان عالمان و بزرگان اهل سنت افضل صحابه پیامبر (ص) هم بوده است تا جایی که حتی کسانی که غاصب حق امیرالمؤمنین (ع) بوده‏اند در فضائل او احادیث و مطالب زیادی را نقل