تذکرات اخلاقی

خصلت‎هایی که مؤمن را در سایه رحمت الهی قرار می‎دهد

با توجه به نزدیک بودن ایام شهادت امام زین العابدین علی بن الحسین  (ع) به روایتی از این امام همام اشاره می‎کنم: «قالَ الاْمامُ عَلىّ بنُ الْحسَین، زَیْنُ الْعابدین (عَلَیْهِ السَّلام): ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فیهِ مِنَ الْمُؤمِنینَ كانَ فی كَنَفِ اللّهِ، وَأظَلَّهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَهِ فی ظِلِّ عَرْشِهِ، وَآمَنَهُ مِنْ فَزَعِ الْیَوْمِ الاْكْبَرِ: مَنْ أَعْطى النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ما هُوَ سائِلهُم لِنَفْسِهِ، ورَجُلٌ لَمْ یَقْدِمْ یَداً وَرِجْلاً حَتّى یَعْلَمَ أَنَّهُ فى طاعَهِ اللّهِ قَدِمَها أَوْ فى مَعْصِیَتِهِ، وَرَجُلٌ لَمْ یَعِبْ أخاهُ بِعَیْب حَتّى یَتْرُكَ ذلكَ الْعِیْبَ مِنْ نَفْسِهِ.»[۱] امام سجاد (ع) می‌فرمایند: «سه خصلت و سه صفت اگر در هر یک از مؤمنین باشد، آنها در پناه خدا خواهند بود و در روز قیامت در سایه عرش الهی و در

خصوصیات مبلّغ دین

۱ و ۲. ایمان قلبی و عمل ایام دهه محرم بخصوص و ایام تبلیغی عموماً یک فرصتی است برای مردم و روحانیت و برای مکتب اهل بیت (ع) که معارف و حقایق دین و مکتب تبیین شود تا ایمان و اخلاق در بین مردم تقویت گردد و چنانچه اشکالات و ابهاماتی در عقاید و باورهای مردم وجود دارد، تصحیح شود. البته این منحصر به ایام تبلیغ نیست، بلکه مسئولیت کلی روحانیت مرزبانی از دیانت و اخلاق است و این [مسئولیت] زمان و مکان نمی‌شناسد. لذا باید یک روش و سنتی باشد که همیشه و در همه ایام مورد غفلت قرار نگیرد، به خصوص از نظر عملی، بهترین تبلیغ عمل ما می‌باشد؛ مؤثر ترین ترویج نوع رفتار و سلوک ما می‌باشد.

غدير يک فرهنگ و انديشه است زيرا که در اين روز کسي مانند علي (عليه السلام) راهنماي بشريت قراد داده شد.

از مجموع روایاتی که در رابطه با عید غدیر و اعمال عید غدیر وارد شده و سوالاتی که از ائمه(علیهم السلام) در این رابطه شده است معلوم می‌شود که در  اوایل عصر ائمه(علیهم السلام) هنوز مردم با اهمیت روز غدیر و اینکه این روز عید است، آشنا نبودند. بر طبق این روایات ائمه(علیهم السلام) درصدد بودند اهمیت و لزوم بزرگداشت این روز را به مردم تعلیم بدهند، مثلا در سؤالاتی که برخی از اصحاب کرده اند این مطلب مطرح شده که آیا روزی مهم‌تر و بزرگ‌تر از عید فطر وعید قربان داریم یا نه؟ ائمه(علیهم السلام) در پاسخ اشاره به روز غدیر کرده اند، یا مثلا خود ائمه(علیهم السلام) گاهی از برخی اطرافیان و اصحاب  سوال می کردند که آیا

 اراده قوی در جبران عدم موفقیت ها

روایتی از امام هادی(علیه السلام) نقل شده که به مناسبت ولادت امام(علیه السلام) آن را می خوانم. قال علیه السلام:اذْكُرْ حَسَرَاتِ‏ التَّفْرِيطِ بِأَخْذِ تَقْدِيمِ الْحَزْم‏[۱]  به جای اینکه حسرت و اندوه شکست و عدم موفقیت در گذشته را بخوریم سعی کنیم با تصمیم و اراده قوی آنها را جبران کنیم. این خیلی نکته ظریفی است. همه ما درزندگی بعد از گذشت زمان پشیمانی هایی را در وجود خودمان حس می کنیم وقتی به گذشته نگاه می کنیم عدم موفقیتهایی را می بینیم. بعید است کسی که گذشته خود به تمام معنا راضی باشد حتی موفق ترین انسانها در هر زمینه ای، حسرت بعضی از فرصتهای از دست رفته را می خورند چه برسد به بعضی که هیچ در زندگی ندارند.

وجوب طلب علم

امروز روز اول سال تحصیلی ۹۵-۹۴ و روز شروع بحث است، لذا به حدیثی از ائمه معصومین (ع) تبرکا استناد می‌کنیم و از آن ارواح مقدسه و ذوات مطهره، طلب می‌کنیم که ان شاء الله شروع کار ما را، شروع تحصیل ما را یک شروع خوب، شروع مقدس و شروعی با برکت قرار بدهند. ایام مصادف با شهادت امام جواد (ع) است روایتی را از وجود مقدس ابن الرضا، امام جواد (ع) می‌خوانیم و امیدواریم به برکت کلمات نورانی امام جواد (ع) ما بتوانیم در حد توان به آنچه که وظیفه ما می‌باشد، عمل کنیم. امام جواد (ع) می‌فرماید: «عَلَيْكُمْ بِطَلَبِ الْعِلْمِ فَإِنَّ طَلَبَهُ فَرِيضَةٌ وَ الْبَحْثَ عَنْهُ نَافِلَةٌ وَ هُوَ صِلَةٌ بَيْنَ الْإِخْوَانِ وَ دَلِيلٌ عَلَى الْمُرُوءَةِ وَ تُحْفَةٌ

 خصوصیات لازم برای عالم

در بحث فقه به اهمیت دانش اندوزی و طلب علم و آثارفردی و اجتماعی دانش پژوهی با استناد به کلام امام جواد(ع) سخنانی ایراد کردم. اصل شرافت ذاتی علم محل بحث و تردید نیست.اگر هم مطالبی گفته می شود از باب تذکر و یاد آوری است، اما آنچه که در کنار تحصیل علم و مباحثات علمی ضرورت دارد دو چیز است: الف: توجه به اخلاق و تعالی روحی خویشتن. ب: آشنا بودن به زمان و ضرورتها و نیازهای زمانه. ممکن است کسی عالم و اندیشمند باشد اما دارای اخلاق حسنه نباشد که در اینصورت این علم برای جامعه نه تنها فایده ای ندارد بلکه حتی ضررش برای جامعه قابل تصور نیست! از طرفی ممکن است کسی عالم باشد و اخلاق

 تقویت روح بندگی و قبول عذر

امروز اول ماه شعبان است و سوم و چهارم و پنجم این ماه اعیاد مبارکی است. این ایام، ایام ارزشمندی است. اگر بخواهیم ماه‏های رجب و شعبان و رمضان را در کنار هم قرار دهیم، ماه رجب در حقیقت مرتبه و مرحله اولی است برای انسان و فرصتی است که زمینه را برای کمالات روحی و معنوی فراهم کند و ماه شعبان مرحله میانی و متوسط است و ماه رمضان مرحله عالی است. استعداد ورود به ماه رمضان در این دو ماه می‏تواند فراهم شود، همان‏طور که ذهن انسان در دریافت مطالب علمی اگر آمادگی داشته باشد، بهتر می‏تواند مطالب علمی را دریافت کند، روح انسان هم در دریافت کمالات معنوی اگر آمادگی و استعداد داشته باشد، بیشتر می‏تواند بهره

پاداش یاری رساندن به برداران دینی

 به مناسبت بیست و پنجم رجب روز شهادت باب الحوائج؛ موسی ابن جعفر (ع) به یک جهت بسیار مهم در زندگی ایشان اشاره می‏کنم که ان شاء الله سرلوحه زندگی ما قرار بگیرد و دیگران را هم تشویق به این امر کنیم. یکی از خصوصیات مهم امام کاظم (ع) احسان الی الاخوان بود. اینکه به درخواست یاری دیگران پاسخ دهد و اجابة المضطر کند. کسی که مشکلی پیدا می‏کرد، حضرت در جهت رفع نیاز او تلاش می‏کرد. برای رفع ظلم از مظلوم تلاش می‏کرد. مسئله احسان به مردم آن قدر مهم بود که وقتی به علی بن یقطین اجازه همکاری با حکومت هارون الرشید را داد برای این همکاری یک شرط گذاشت. اگر بخواهیم با یک تعبیر خاصی این را

 به مناسبت مبعث رسول اکرم

همه انبياء قبل از آنکه مبعوث به رسالت شوند،از نظر شخصيتي مراحلي را طي کردند و به کمالاتي رسيدند تا قابليت و ظرفيت دريافت وحي الهي را پيدا کنند گمان نکنيد دريافت وحي و رسيدن به مقام نبوت و بعثت امر عادي است بلکه يک ظرفيت فوق العاده مي خواهد. در رابطه با مبعث، مباحث و گفتني‏ها بسيار است ابعاد بسيار و جهات مختلفی دارد. آنچه در اين مجال کوتاه می توانم ذکر کنم مربوط آمادگی های پيامبر قبل از بعثت است. بعثت يک اتفاق عادی و ساده نيست. همه انبياء قبل از آنکه مبعوث به رسالت شوند،از  نظر شخصيتی مراحلي  را طی کردند و به کمالاتی رسيدند تا قابليت و ظرفيت دريافت وحی الهی را پيدا کنند گمان نکنيد

 اسارت لازمه ‏ی افشای سرّ

امیرالمؤمنین می‏فرمایند: «سِرُّكَ‏ أَسِيرُكَ‏ فَإِنْ أَفْشَيْتَهُ صِرْتَ أَسِيرَه‏»[۱]؛ سرّ شما اسیر شما است یعنی در بند و تحت اختیار و فرمان شما است. وقتی سرّ و رازی افشا نشده معنایش این است که در حبس و بند است اما وقتی افشا و آشکار می‏شود شما اسیر آن می‏شوید. چون وقتی سرّ آشکار شد، قهراً همیشه باید مراقب بود که مباد این راز توسعه پیدا کند و بر مَلا شود. برای اینکه جلوی توسعه بیشتر سرّ را بگیرد ناچار است باج بدهد. البته اینکه چه چیزی سرّ است بحث دیگری دارد ولی اجمالاً سرّ یعنی آن چیزی که صاحب سرّ مایل به کشف و افشاء آن نیست. سرّ یک چیز پنهانی است که در خزانه دل و قلب و فکر انسان