روایتی است از امام صادق علیه السلام که حضرت میفرماید: « وَ عَنْهُمْ عَنْ أَحْمَدَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لا يَرَى أَحَدُكُمْ إِذَا أَدْخَلَ عَلَى مُؤْمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَيْهِ أَدْخَلَهُ فَقَطْ بَلْ وَ اللَّهِ عَلَيْنَا بَلْ وَ اللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (ص).»[۱]
گمان نکند کسی از شما که اگر سرور و خوشحالی را بر یک مؤمن داخل میکند فقط سرور را به او داخل کرده و او را فقط خوشحال کرده بلکه قسم به خدا سرور را به قلب ما داخل کرده و بلکه قسم به خدا سرور را بر قلب پیامبر(ص) وارد کرده است.
این مسئله آن قدر مهم است که برای هر کدام قسم جداگانهای حضرت بیان فرموده؛ یعنی نگاهی از این انسانیتر و لطیفتر برای تبیین اهمیت این موضوع وجود ندارد که ادخال سرور در قلب مؤمن نه فقط نسبت به خود اوست بلکه قلب رسول خدا و اهل بیت رسول خدا هم مسرور میشود. سرور فقط به خندیدن و فکاهیات نیست بلکه در واقع یعنی رفع غم و همّ از قلب مؤمن. بعضی فکر میکنند که زهد و تقوی فقط در این است که در حال قبض باشند؛ باید توجه کرد که چهره گشاده مخصوصاً در برخورد با برادران دینی این سنت رسول خدا بوده و اهل بیت این چنین بودند یعنی هم وقار داشتند و هم در عین حال به گونه بودند که مردم با دیدن آنها منبسط میشدند این وقار هیچ منافاتی با خوش رو بودن ندارد. حال پایینترین مرتبه سرور همان گفتگوهای عادی بین برادران دینی است مثل مزاح کردن و امثال آن اما مهمتر و بالاتر از آن این است که واقعاً اگر یک برادر مؤمنی گرفتاری دارد از مشکلات معنوی و مادی و امثال آن برای حل آن باید تلاش کرد و او را خوشحال کرد. اصلاً این باید در وجود و ذهن ما به عنوان یک مهم همیشه مورد نظر باشد نسبت به سرنوشت دیگران و غم و غصه دیگران ما هم مقداری غم و غصه داشته باشیم و نسبت به آنچه برای دیگران پیش میآید اگر کاری از دستمان برمیآید کوتاهی نکنیم یعنی اگر یک درجه از غصه و غم یک برادر دینی را کم کنید گمان نکنید فقط ناراحتی و غم او کم میشود بلکه باید این گمان را کرد که این در واقع مساوی با آن چیزی است که در عالم واقع نسبت به رسول خدا و اهل بیت ایجاد میشود.
البته مؤمن هم مراتب دارد و هر چه درجه ایمان شخصی که شما به او سرور میدهید بالاتر باشد، قطعاً برای خود پیامبر و آل او اهمیت بیشتری دارد.
در هر صورت این مسئله را جدی بگیرید و نسبت به همیدیگر و کارهای همدیگر و گرفتاری هم با حساسیت بیشتر برخورد کنید و چنانچه کاری از دستتان برمیآید، از یکدیگر مضایقه نکنید.
نظرات