همه لحظات زندگی حضرت زهرا(س) عبادت بود

از آنجا که در ایام فاطمیه هستیم لازم است اشاره­ای به صاحب این ایام داشته باشیم. در مورد شخصیت بانوی بزرگوار حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا سلام الله علیها هر مقداری که گفته شود باز کم است.

در روایات راجع به آن حضرت اوصاف و ویژگی­های فوق العاده­ای ذکر شده از جمله اینکه ایشان اعبد الناس است. این عابدترین مردم یک اقتضائاتی دارد. آن حضرت یک عبودیت حقیقی داشت نه فقط عبادت ظاهری. بندگی خدا از ویژگی­های بارز حضرت زهرا (س) است یعنی با تمام وجود عبودیت در برابر خداوند دارد اهل صوم و صلاة و تحجد که یک قسمی از عبادات است اکرام ضعفا و مستمندان و رسیدگی به حال آنان خودش عبادت است در این جهت هم بهرحال گذشت و ایثار از خودش و فرزندانش و زندگی خود برای دیگران که این هم عبادت است آن وقتی هم که در دفاع از حریم ولایت ایستادگی می­کند آن هم عبادت است اینکه راجع به حضرت زهرا وارد شده است اعبد الناس این به ذهن نیاید زندگی حضرت بخش­هایی دارد یک بخش از آن عبادت بوده و آن وقتی که برای عبادت می­گذاشت هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت اعبد الناس بود؛ اعبد الناس یعنی همه لحظات و حیثیات زندگی حضرت عبودیت بود عبودیت حقیقی یعنی این. ما وقتی عبودیت می­شنویم منتقل می­شویم به صوم و صلاة و حج و سایر اعمال عبادی، ریشه عبودیت یک اعتقاد و باور و ایمان قلبی و خضوع حقیقی در برابر خداوند متعال است (اینکه انسان خودش را در برابر خداوند هیچ بشمارد) این عبودیت است و عبودیت یعنی اینکه خود را اصلاً نبینی و منیت و خودیت کنار برود.

گاهی دیده می­شود که کسانی که شهرت به عبادت دارند، اما با اینکه اکثر اوقاتشان در حال عبادت است اما بهره­ای از عبودیت حقیقی نبرده­اند یعنی اینکه در این عالم خودشان را هیچ بدانند و خداوند را همه چیز بدانند. اینکه اهل توکل باشند و خدا را وکیل خود قرار دهند؛ این نیست گاهی دیده می­شود این افراد در اجتماع در ارتباط با دیگران به اولیات مسائل اخلاقی و انسانی پایبند نیستند و با کوچکترین مصیبت به خداوند بدبین می­شوند. در امور به تنها چیزی که فکر نمی­کنند حال و مشکل دیگران است و همه­اش منیت دارند و غیر از این برای خود در این عالم حسابی باز کرده­اند. گفت یک عابدی یک عمری را عبادت کرد لحظه­ی مردن وقتی که ملک الموت آمد جانش را بگیرد جمله­ای گفت که همه آنها را بر باد داد و کشف کرد از اینکه عبادت او عبادت نبوده؛ وقتی که دید تمام تعلقات از دنیا دارد قطع می­شود جمله­ای گفت: گفت که خدا هم دارد به ما ظلم می­کند (توقع عمر بیشتر داشته است) این نشان دهنده آن است که عباداتش اثری نداشته است. لذا اینکه گفته می­شود اعبد الناس بود یعنی همه زندگی ایشان چه لحظه­ای که در سجاده بود و چه وقتی که شوهر داری می­کرده و به تربیت فرزندانش مشغول بود و چه وقتی که در مسجد خطبه می­خواند و چه وقتی که مورد تکریم پیامبر(ص) بود و چه وقتی که تنها در برابر ظلم­ها و فشارها و واقعاً نامردمی­ها ایستاده بود اتکاءاش به خداوند بود و عبودیت واقعی در او تحقق پیدا کرده بود. لذا همه جهات و جلوه­های زندگی حضرت عبادت بود و هیچ لحظه­ای از زندگی او نبود که فارغ از این عبودیت و بندگی خدا باشد و البته در عبادت به معنای خاص هم از همه جلوتر بود.

در هر صورت یک چنین شخصیتی اقتضاء می­کند در این ایام با توجه به اهمیتی که این ایام دارد انسان در مجالس و محافل حضور پیدا کند و هم در تبلیغ این ایام و تکریم و تعظیم این ایام انشاء الله تلاش کنیم و دعا می­کنیم که خداوند متعال ما را از برکات این روح مطهر و این بانوی مقدس بهره­مند بگرداند.