اثر وضعی شماتت دیگران در مصیبت

روایتی از امام صادق (ع) وارد شده است: «مَنْ شَمَتَ بِمُصیبَة نَزَلَتْ بِاَخیه لم یَخْرُجْ مِنَ الدّنیا حتّى یُفْتَتَنُ».[۱]

کسی که برادر دینی­اش را به واسطه مصیبتی که بر او وارد شده شماتت بکند از دنیا خارج نمی­شود مگر اینکه خود او مبتلا می­شود؛ این اثر وضعی است و اینها عقوبت اعمال در این دنیا می­باشد آخرت جای خود دارد. گاهی یک گرفتاری برای کسی پیش می­آید مثلاً فرزندش نا اهل می­شود اگر انسان او را شماتت کند به خاطر این مصیبت نا اهل بودن فرزند خودش گرفتار می­شود. یا به ظاهر فخر فروشی می­کند به دیگران؛ یا مریضی برای او یا اطرافیانش پیش می­آید این شخص به جای اینکه دعا کند و دل داری بدهد او را می­گوید که حق این شخص بود که این مریضی پیش آمد؛ این شخص «لم یَخْرُجْ مِنَ الدّنیا حتّى یُفْتَتَنُ» عجیب است در دنیا ممکن است از نظر زمانی دیر و زود بشود ولی سوخت و سوز ندارد هر چیزی که برای خودمان نمی­پسندیم برای دیگران هم نپسندیم. این روایات باید باعث شود که رفتارهایمان را اصلاح کنیم و خیر خواه هم باشیم و در حق همدیگر دعا کنیم گرفتاری ­هایی که پیش می­آید در این گرفتاری­ها به یکدیگر کمک کنیم و در مصیبت­هایی که برای دیگران پیش می­آید آنها را شماتت نکنیم که اگر این کار را بکنیم «لم نَخْرُجْ مِنَ الدّنیا» تا اینکه ما گرفتار این امور شویم؛ خداوند ما از شر اعمال شر و عواقب آن حفظ کند.

[۱]. کافی، ج۲، ص۳۵۹، حدیث۱.