روایتی است از امام علی (ع) در کنز الفوائد کراجکی که حضرت میفرمایند «لم یمت من ترک افعالاً یقتدا بها من الخیر من نشر حکمةٍ ذکر بها»[۱] کسی که کار خوبی به یادگار بگذارد و به گونهای عمل کند که سر مشق دیگران باشد این هیچ گاه نمیمیرد و کسی که حکمتی را منتشر کند و نام وی به آن حکمت برده شود این هیچ گاه نمیمیرد. همه به دنبال جاودانه بودن هستند و هیچ کس دوست ندارد که بعد مردن فراموش شود، خیلی از سلاطین و امرا و شاهان و علما و افراد مختلف در طول تاریخ سعی کردهاند به نوعی یاد خود را بعد از خود زنده نگه بدارند و اثری برای خودشان باقی گذارند؛ کسی که سنت حسنهای را پایه گذاری کند و منشأ خیری شود این همیشه زنده خواهد بود و هیچ گاه نمیمیرد و در طرف دیگر کسی که هیچ کار خیری نمیکند طبیعتاً هیچ گاه زنده نخواهد بود.
[۱]. کنز الفوائد کراجکی، ج۱، ص۳۴۹.
نظرات