چون ایام، ایام هفته وحدت است و بعضی از امور به جهت تکرار تبدیل به یک شعار و تشریفات می شوند و اهمیت شان مورد غفلت واقع می شود، مطالبی را در این رابطه خدمت شما تقدیم می کنم.
یکی از مسائل بسیار مهم، مسئله وحدت امت اسلامی است. این نقطه، نقطه آسیب پذیر دنیای اسلام و مسلمین در طول تاریخ بوده.
شما طلاب را به خواندن تاریخ سفارش می کنم به خصوص تاریخ اسلام. اصلا از لوازم کار ما احاطه به مسائل تاریخی است. مخصوصا تاریخ اسلام، مطالعه تاریخ هم جذاب است هم وقت هایی که انسان حوصله تفکر عمیق راجع به مسائل علمی ندارد میتواند کتاب تاریخ بخواند. سعی کنید یک کتاب تاریخ همیشه کنارتان باشد و موقع خواب و اوقاتی که خسته میشوید آن را مطالعه کنید. واقعا مسائل تاریخ را بخوانید و ببینید که چقدر بین عصرها و مصرها شباهت است، بین دوره ها و بین بلاد و شهرها، بخوانید و ببینید درتاریخ اسلام چه خون دل هایی برای حفظ اتحاد مسلمین در برابر اجانب خورده شده و چه آسیب هایی از اختلاف بین مسلمین متوجه جامعه اسلامی شده است.
گاهی در حوزه مشاهده می کنیم که به عنوان دفاع از مکتب اهل بیت، رفتارها و سخنانی انجام وزده می شود که قطعا اهل بیت(ع) رضایت به این رفتارها و سخنان ندارند. شما اگر از قم مقداری دور شوید، کمی از ایران دور شوید، ثمرات بعضی از این کش مکشها و نزاع ها را می بینید که چه ثمرات تلخی است.
وحدت مراتب دارد، جامعه شیعی نیاز به وحدت دارد جامعه ایرانی نیاز به وحدت دارد، وحدت جامعه شیعی، وحدت جامعه ایرانی هر کدام تابع ملاکهای خودش است. جامعه اسلامی به معنای عام هم نیاز به وحدت دارد. آن هم با توجه به ملاک های خاص خودش. هیچگاه مقصود از وحدت این نیست که هر کسی دست از عقائد خودش بردارد و شیعه، سنی شود یا سنی، شیعه شود. امامت اهل بیت(ع) ولایت اهل بیت(ع) جزء ارکان اعتقاد ما است و ما قرار نیست در سایه وحدت دست از این اعتقاد عمیق برداریم. همچنین اهل سنت نیز قرار نیست در سایه وحدت از عقائدشان دست بردارند. اما مهم این است که در شرایطی که اساس اسلام در خطر است باید صفوف مسلمین منسجم تر شود. اسلام همواره از دو ناحیه در خطر است یکی از ناحیه کفار و اجانب و مستکبران و کسانی که اساس دیانت را قبول ندارند و با اساس اسلام مشکل دارند و در سایه سلاح و قدرت و زور با مسلمین برخوردهای سخت می کنند مانند رفتاری که در کشور میانمار یا برمه با مسلمین می کنند یا کارهایی که در آفریقا با مسلمین انجام میدهند یا در بعضی از بلاد دیگر جان و ناموس و مال و مسلمین را مورد تعرض قرار میدهند اگر فرصت پیدا کنند نه به شیعه و نه به سنی به هیچ کس رحم نمی کنند. آن ها از نام رسول الله می ترسند. کتاب قرآن برای آنها خطرناک است. می خواهند با این کتاب و نام مبارزه کنند و برای آن ها فرقی نمی کند که طرف مقابل آن ها شیعه باشد یا سنی. این خطری است که از ابتدای ظهور اسلام بوده و خواهد بود.
خطر دوم رفتارها و عقایدی است که به نام اسلام ظهور کرده و بعضی به نام اسلام جنایت می کنند. تکفریها مانند داعش به هر حال در همین مدت نشان دادند که اگر این تفکر رشد پیدا کند و آمیخته با قدرت و سلاح و امکانات شود چه جنایاتی خواهند کرد. این ها آنقدر چهره اسلام را لکه دار می کنند که بعید است به این زودیها کسی تمایل به جذب اسلام پیدا کند. شما عکس العمل افراد غیر مسلمان را نسبت به این رفتارهایی که به نام اسلام و شعار اسلام و با فریاد الله اکبر انجام می شود را ببینید. در کشورهای دیگر به خاطر این اعمال می بینید با مسلمین چه رفتار زنندهای دارند، تضییقات ایجاد می کنند به هر حال یکی از مسائلی که همیشه بهانه به دست امثال داعش داده همین رفتارهای موهنی است که برخی مرتکب میشوند و گاهی سخنانی است که از ما منتشر می شود. گاهی انسان می بیند در یک مجالسی گاهی مطالبی گفته می شود که خطرناک است. ما نمیگوییم حقیقت امام و ولایت باید مخفی شود. اینها حقایقی است که باید با استدلال بیان شود. اما اینکه مثلا فلان اهانت و توهین به مقدسات اهل سنت شود و این باعث شود کسی به خودش نارنجک و بمب ببندد و برود دیگران را از بین ببرد قابل اغماض نیست. این یک واقعیتی است که بسیاری از خون ها با همین بهانه ریخته می شود. این یک ضرورت عقلی، تاریخی، نقلی است. مسئله وحدت از دو ناحیه آسیب می بینید هم از ناحیه بعضی افراطیون شیعه و هم از ناحیه بعضی از افرطیون سنی. این که میگوییم وحدت، فقط توصیه به خودمان نمی کنیم و انتظار نداریم که همیشه شیعیان مراقب باشند. این نادانی ها در بین اهل سنت هم وجود دارد. من بعضا مواجه می شوم با مطالبی که برخی میگویند که چون اهل سنت به شیعیان بد و بیراه می گویند و در فلان منطقه دارند فلان کار را انجام میدهند. پس ما هم باید همین طور عمل کنیم. بله همان کسی که از افراط در بین اهل سنت خوشحال می شود از افراط در بین شیعیان نیز خوشحال می شود. اصل افلسفه این افراطها، این اهانت ها این است که آتش اختلاف بیشتر شود. من به جد عرض می کنم رفتاری که وحدت مسلمین را خدشه دار کند مخالف نظر اهل بیت(ع) است، مخالف نظر وجود مبارک امام زمان(ع) است و قطعا با سیره اهل بیت سازگار نیست. قطعا مخالف حکم عقل است. ما باید با رفتار محترمانه و با حفظ وحدت، اسلام و مکتب اهل بیت(ع) را در این شرایط حفظ کنیم.
این همه خود اهل بیت(ع) و رهبران و بزرگواران و مراجع عالیقدر در طول تاریخ زحمت کشیدند، شما یک مرجع تقلید محوری و مهم را در طول تاریخ پیدا نمی کنید که رفتاری کرده باشد یا فتوایی داده باشد که به این نقطه بخواهد آسیب برساند. همین الان در عراق مرجع عالیقدر حضرت آیت الله سیستانی را ببینید چگونه این مسئله را مدیریت می کند. در گذشته، امام راحل عظیم الشأن را ملاحظه کنید که این مساله را چگونه مدیریت کردند. همین الان رهبر معظم انقلاب را ببینید چقدر روی این مسئله تاکید می کنند، اشرافی که ایشان به مسائل داخل و خارج کشور دارد، اشرافی که ایشان به نقشه های دشمنان در منطقه و جهان دارد، اقتضاء می کند این نگرانی همیشه ابراز بشود ولی متاسفانه انسان می بیند که افراد کم اطلاع گاهی از روی دلسوزی رفتار هایی انجام می دهند یا سخنانی را می گویند و جلساتی را برگزار می کنند که به این مسئله ضربه وارد می کند.
اینگونه نیست که این جلسات و این سخنان فقط در یک اتاق در بسته مخفی بماند. هر اتفاقی حتی در یک روستا به وقوع می پیوندد لحظهای بعد در شبکه های اجتماعی فیلمش منتشر می شود. در آن صورت اگر خدای نکرده اتفاقی بیفتد و عده ای مورد تعرض قرار بگیرند همه مسئولیم.
امیدوارم مقداری با تعمق بیشتر و درک بیشتر از نگرانی هایی که وجود دارد اهمیت مسئله وحدت را به خود و دیگران یادآوری کنیم تا خدای نکرده یک وقت در اتفاقات تلخی که می افتد سهیم نباشیم.
نظرات