رسول اکرم (ص) میفرمایند: «مَن تعلّم فی شبابه کان بمنزلة رسم فی الحجر و مَن تعلَّم و هو کبیر کان بمنزلة الکتاب علی وجه الماء»[۱]؛ کسی که در ایام جوانی تعلّم و دانش اندوزی میکند مانند رسم و نقاشی روی سنگ است و کسی در میانسالی و بزرگسالی تعلّم میکند مثل نوشتن بر روی آب است. اگر چیزی روی سنگ نقش بندد ماندگاری آن طولانی خواهد بود و زود از بین نخواهد رفت ولی کسی که روی آب چیزی را رسم کند خیلی زود از بین میرود، این بیان حضرت رسول اکرم (ص) اهمیت درک ایام جوانی را برای ما بیان میکند لذا انسان باید قدر فرصت جوانی را بداند و کارهای خود را به زمانهای بعد موکول نکند چون هر روزی که میگذرد قوه شباب و جوانی ضعیف میشود و احاله دادن امور به زمانهای بعد ثمری نخواهد داشت، اینکه انسان بگوید وقت زیاد است بعداً میآموزم و انجام میدهم باعث میشود که فرصتها از دست او برود و بر فرض هم در میانسالی یا بزرگسالی چیزی را یاد بگیرد زود فراموش خواهد شد و از بین خواهد رفت.
[۱]. بحار الانوار، ج۱، ص۲۲۲، حدیث۶.
نظرات