امیرالمؤمنین علی(ع) می¬فرماید:«أجهل النّاس المغتر بقول مادحٍ متملق یحسّن له القبیح و یبغّض إلیه النّصیح»؛ علی(ع) می¬فرماید: نادان¬ترین مردم کسی است که به واسطه گفتار یک ستایش¬گر چاپلوس فریب بخورد که این ستایش¬گر چاپلوس بدی¬ها را برای او خوب جلوه می¬دهد؛ یعنی در عین حال که خودش می¬داند این کار قبیح است اما او را بر همان کار قبیح ستایش می¬کند و کسانی را که این شخص را نصیحت می¬کنند در ذهن او مبغوض جلوه می¬دهد؛ یعنی کاری می¬کند که نصحیت و نصیحت کننده در ذهن انسان مورد بغض واقع شوند. پس علی(ع) می¬فرمایند نادان¬ترین مردم کسی است که از سخن ستایش¬گر چاپلوس فریب بخورد؛ چون وقتی چنین شخصی قبایح و زشتی¬ها را نزد انسان خوب و نصحیت کننده¬گان را در ذهن او مبغوض جلوه دهد نتیجه¬اش این می¬شود که آفات و بیماری¬های روحی در انسان رشد کند و منجر به مرگ روحی و معنوی انسان شود مثل کسی که مریض باشد که اگر طبیب او را متوجه بیماری کند باعث می¬شود بیماری را در مراحل اولیه مداوا کند اما اگر طبیب به جای اینکه به مریض هشدار دهد که جسم تو دچار بیماری است به او بگوید مشکلی نداری باعث می-شود که شخص برای درمان آن اقدامی نکند و بیماری او پیشرفت کند تا منجر به مرگ او شود، طبع انسان هم از مدح و ستایش خوشش می¬آید و مدح او باعث می¬شود که انسان بیماری¬های روحی و آفات معنوی خودش را نبیند و کم کم موجب خسران و ضرری غیر قابل جبران خواهد شد.
نظرات