سوال:
با توجه به این که امام خمینی قائل به ولایت فقیه آن هم به صورت مطلق می باشند به طوری که تمام شئون امام را برای ولی فقیه ثابت می دانند پس چرا در حکومت ایران این امر به صورت ناقص اجرا می شود در حالیکه مسئولین و وکلاء مردم با استناد به قانون ولایت را مطلقه می دانند.
پاسخ:
پیش از پاسخ، لازم است نکته ای درباره واژه مطلق یا مطلقه بازگو شود؛ مقصود از اطلاق گسترش دامنه ولایت فقیه و شمول مسئولیت است که برای تامین مصالح و تضمین عدالت همه ابعاد مصالح مردمی را فرا میگیرد.
فقهای پیشین به جای واژه مطلق از عام استفاده می کردند زیرا در برابر این شمول و مطلق بودن ولایت ، ولایت های دیگری مانند پدر و جد در تصرفات مال فرزندان نابالغ وجود دارد. بنابراین منظور از اطلاق گسرتش دامنه ولایت فقیه و مسئولیت اجرایی ولی فقیه در همه امور امنیتی، انتظامی، رفاهی و ابعاد مختلف مصالح عمومی مردم است.
اما درباره موضوع پرسش قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در دو اصل ۵۷ و ۱۱۰ به جایگاه ولایت مطلقه فقیه اشاره و جایگاه آن را نسبت به سایر اصول بیان کرده است. طبق قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی بر اساس تفکیک قوا پی ریزی شده است و هر یک از قوا در حیطه مسئولیت خود مستقل عمل میکنند و ولی فقیه انتظام دهنده بین قوا است در حقیقت هر قوه به منزله بازوان ولی فقیه حاکم، عمل می کند واگر نابسامانی و عدم هماهنگی بین قوا مشاهده می شود ناشی از عدم شفافیت قانون و یا عدم اجرای کامل قوانین موضوعه هر یک از این قوا است.
برای رفع این نقص علاوه بر شفایت قانون و اجرای کامل آن لازم است اشخاص معتقد و عامل به شریعت و در عین حال متخصص عهده دار امور گردند تا بتوانند منویات ولی فقیه را محقق سازند.
