نفس داشتن فرزند زیاد امری غیر معقول و غیر متعارف نیست و این تابع سلیقه و انتخاب افراد است و انسان ها در این امور آزادند. مهم آن است که امکان عادی آن فراهم باشد که ظاهرا در مورد آن بزرگوار هم فراهم بوده است. همچنین تکثیر نسل در شرع امری پسندیده و مستحب به شمار می رود و تا زمانی که اضطرارا یا مانعی در کار نباشد عمل به این مستحب شرعی رحجان دارد به ویژه آن که در آن شریاط چه بسا تکثیر نسل امامان اهمیت بیشتری داشت. به هر حال برای انتساب این تعداد فرزند به امام (ع) دلائلی ذکر شده که اختصارا به مهمترین آن ها اشاره می شود: الف)داشتن فرزند زیاد اختصاص به امامان(ع) نداشته، بلکه در آن زمان بیشتر افراد، فرزندان زیاد داشتند و فرهنگ غالب و پسندیده ی ان زمان ، فرزند زیاد بوده است، این امر نه تنها عیب نبود بلکه امتیاز هم به حساب می آمد. امامان هم در آن جامعه زندگی می کردند و طبق سنت جامعه و زمانه تا مادامی که سنتها بر خلاف اصول اخلاقی ومبانی دین نبودند، رفتار میکردند. اگر امامان در آن زمان فرزند کم می آوردند و یا به آن توصیه می کردند، خلاف مصالح و فرهنگ زمانه بوده که دلیل قانع کننده ای برای آن وجود نداشته است.
ب) برخی تاریخ نگاران به اشتباه نام و کنیه و لقب یکنفر را ، سه فرد تصور کرده و با تصور اینکه اینها سه نفرند، نام آنها را جداگانه ذکر کرده و در نتیجه آمار فرزند امام ع بالا رفته است.
ج) زندانی شدن امام (ع)قطعی است اما در مدت آن اختلاف است ،روایاتی بر چهار سال زندانی شدن و روایات دیگر هفت سال و برخی چهارده سال را نوشته اند ،بنابر اینکه چهار یا هفت سال صحیح باشد که ظاهرا نسبت به روایت چهارده سال قوی ترند وبا توجه به دو دلیل سابق الذکر، داشتن این مقدار فرزند دور از ذهن نیست.
