دانلود-جلسه نهم-PDF

جلسه نهم
ادله تحریف- روایات
15/۰۸/۱۳۹۱

عرض کردیم دلیل چهارم از ادله قائلین به تحریف، روایات است، این روایات چند طائفه­اند که طائفه اول مورد بحث و بررسی قرار گرفت و مشخص شد که طائفه اولی دلالت بر تحریف در قرآن ندارند.

طائفه دوم:

روایاتی که بر ذکر نام امیرالمؤمنین(ع) و ائمه معصومین(ع) در برخی از آیات دلالت می­کنند.

این روایات که متعدد است و در بعضی از جوامع روایی وارد شده دلالت می­کند بر اینکه به صراحت نام امیرالمؤمنین(ع) در بعضی از آیات ذکر شده که اگر به استناد روایات این اسامی در قرآن مورد تصریح قرار گرفته و از طرفی قرآن فعلی خالی از این اسامی می­باشد این نشان دهنده آن است که در قرآن تحریف واقع شده و آیاتی که متضمن نام امیرالمؤمنین(ع) و ائمه(ع) بوده حذف شده و هذا هو المطوب که در قرآن تحریف به نقیصه واقع شده است.

روایت اول: محمد بن الفضیل عن ابی الحسن(ع) قال: «ولایة علی بن ابیطالب مکتوبٌ فی جمیع صحف الأنبیاء و لن یبعث الله رسولاً الا بنبوة محمدٍ(ص) و ولایة وصیه» عمده این است که در این روایت آمده ولایت علی(ع) مکتوب در همه صحف انبیاء می­باشد که وقتی گفته می­شود مکتوب در همه صحف انبیاء است معنایش این است که این امر در قرآن هم مکتوب است و اکنون که این مسئله در قرآن وجود ندارد معلوم می­شود که قرآن فعلی تحریف شده است.

روایت دوم: علی بن ابراهیم عن احمد بن محمد البرقی عن ابیه عن محمد بن سنان عن عمار بن مروان عن منخل عن جابر عن ابی جعفر(ع) قال: «نزَل جبرائیل بهذه الآیة علی محمد(ص) هکذا و إن کنتم فی ریبٍ ممّا نزّلنا علی عبدنا فی علیٍ فأتوا بسورةٍ من مثله» یعنی اگر در آنچه که ما بر پیامبر(ص) در مورد علی نازل کردیم شک دارید یک سوره مثل آن بیاورید، بر طبق این روایت این آیه متضمن ذکر نام علی(ع) بوده ولی در قرآن فعلی نام حضرت وجود ندارد لذا این حدیث هم دلالت بر تحریف قرآن به نقیصه می­کند.

روایت سوم: عن عبدالعظیم حسنی عن محمد بن الفضل عن ابی جعفر(ع) قال: «نزل جبرائیل بهذه الآیة علی محمد(ص) هکذا فبدّل الذین ظلموا آل محمدٍ حقّهم قولاً غیر الذی قیل لهم فأنزلنا علی الذین ظلموا آل محمد(ص) حقهم رجزاً من السماء بما کانوا یفسقون» طبق این روایت این آیه هم که متضمن بیان ظلم به آل محمد(ص) است در قرآن فعلی وجود ندارد پس معلوم می­شود که تحریف به نقیصه در قرآن فعلی واقع شده است.

روایت چهارم: عن ابی یحیی عن اصبغ بن نباته قال سمعتُ امیرالمؤمنین(ع) یقول: «نزل القرآن اثلاثاً ثلثٌ فینا و فی عدونا و ثلثٌ سننٌ و امثال و ثلثٌ فرائض و احکام» قرآن بر سه قسمت نازل شده؛ یک سوم قرآن درباره ما و دشمنان ماست، یک سوم هم درباره آداب و سنن و امثال و قصص و ضرب المثل­ها است و یک سوم هم درباره فرائض و احکام است. در روایت می­فرماید: ثلثی از قرآن درباره ما و دشمنان ما نازل شده در حالی که در قرآن فعلی نه درباره اهل بیت(ع) و نه درباره دشمنان آنها آیه­ای وجود ندارد لذا معلوم می­شود که در قرآن فعلی تحریف به نقیصه واقع شده است.

روایت پنجم: عن ابی بصیر عن ابی جعفر(ع) قال: «نزل القرآن اربعة ارباع، ربعٌ فینا و ربعٌ فی عدوّنا و ربعٌ سنن و امثال و ربعٌ فرائض و احکام» قرآن بر چهار قسمت نازل شده؛ یک چهارم درباره ما، یک چهارم درباره دشمنان ما، یک چهارم درباره سنن و امثال و یک چهارم هم درباره فرائض و احکام نازل شده است که این روایت هم دلالت بر وقوع تحریف به نقیصه در قرآن می­کند.

پس به استناد این روایات می­توان ادعا کرد که بخشی از قرآن که درباره علی(ع) و ائمه معصومین(ع) بوده حذف شده و اکنون در قرآن فعلی وجود ندارد و این تحریف به نقیصه در قرآن را ثابت می­کند.

بررسی طائفه دوم روایات:

مجموعاً چهار اشکال به این طائفه از روایات وارد است.

اشکال اول: مشکل سندی بعضی از روایات ذکر شده است که بعضی از آنها سنداً قابل قبول نیستند.

اشکال دوم: این که بعضی از روایات اساساً بر این که نام علی(ع) به صراحت در قرآن ذکر شده دلالت ندارد مخصوصاً روایت اول که می­گوید: ولایت علی بن ابیطالب(ع) در همه صحف انبیاء مکتوب است، منظور از این روایت این نیست که نام امیرالمؤمنین(ع) به صراحت در قرآن ذکر شده است مثلاً فرض کنید اگر حادثه غدیر در قرآن ذکر شده می­توان گفت ولایت علی(ع) در قرآن مکتوب است چون سخن این نیست که نام حضرت به صراحت در قرآن ذکر شده باشد بلکه منظور این است که مسئله ولایت در قرآن آمده باشد و لازم نیست که نام آنها به صراحت ذکر شده باشد پس قول به ذکر ولایت علی(ع) در قرآن هیچ ملازمه­ای با وقوع تحریف در قرآن ندارد چون حادثه غدیر هم که در قرآن ذکر شده اشاره به مسئله ولایت دارد در حالی که هیچ نامی از حضرت هم برده نشده است. اگر هم آیاتی درباره فضائل امیرالمؤمین(ع) و اهل بیت(ع) وارد شده عناوینی ذکر شده که علی(ع) و ائمه(ع) اظهر مصادیق آن عناوین­اند. مدعا این بود که روایات دلالت می­کند بر ذکر صریح اسامی ائمه(ع) و علی(ع) ولی ما می­گوییم علی(ع) و ائمه(ع) در قرآن ذکر شده­ان ولی نه به این نحو که صراحةً نام آنها ذکر شده باشد بلکه به ذکر فضائل و مناقبی که بر آنها منطبق می­شود چون آنها افضل افراد و مصادیق برای این عناوین­اند. پس روایاتی از قبیل روایت اول صحیح است ولی منظور آن نیست که مستدل ادعا می­کند. یا مثلاً در روایت چهارم و پنجم که می­فرماید: یک سوم قرآن درباره ما و دشمنان ماست و یا یک چهارم قرآن درباره ماست منظور این نیست که در یک سوم یا یک چهارم قرآن به صراحت نام علی(ع) و ائمه معصومین ذکر شده باشد بلکه منظور این است که یک چهارم یا یک سوم قرآن درباره فضائل و مناقب کسانی است که اظهر مصادیق آن علی(ع) و اهل بیت(ع) می­باشند؛ مثلاً اینکه خداوند در قرآن می­فرماید: «قد افلح المؤمنون الذین هم فی صلاتهم خاشعون» درباره اهل بیت(ع) می­باشد چون اظهر مصادیق مؤمنین و الذین هم فی صلاتهم خاشعون اهل بیت(ع) می­باشند. پس در روایت چهارم و پنجم که می­فرماید: یک سوم یا یک چهارم قرآن درباره ما نازل شده عبارت نزل فیها به این معنی نیست که تنزیل به عنوان قرآنیت و آیات در خصوص اینها باشد بلکه بحث این است که این آیات فضائل و مناقبی را ذکر کرده که بر علی(ع) و اهل بیت(ع) منطبق می­شوند. این مطلب نظیر هم دارد مثلاً در مورد مصحف علی(ع) گفته شد این مصحف مشتمل بر جمیع آن چیزی است که نازل شده در حالی که بسیاری از مطالبی که در این مصحف وارد شده شرح و تفسیر و تأویل آیات است که از خود حضرت صادر شده و این گونه نیست که همه آنها از جانب خداوند متعال نازل شده باشد، پس اگر شرح و تفسیر آیات هم در نظر گرفته شود به یک معنی می­توان گفت تنزیل من رب العالمین است ولی نه به این عنوان که قرآن باشد، آیه نازل شده ولی شرح و تفسیر و انطباق آن به وسیله علی(ع) و سایر ائمه(ع) صورت می­گیرد. پس اشکال دوم این شد که لازم نیست که نام علی(ع) و اهل بیت(ع) به صراحت در قرآن ذکر شده باشد و این روایات بر ذکر صریح نام ائمه(ع) در قرآن نمی­کند بلکه در واقع بر ذکر فضائلی دلالت دارد که منطبق بر علی(ع) و سایر ائمه معصومین(ع) می­باشد.

«والحمد لله رب العالمین»