امام باقر(ع):« مَنْ كَفَّ نَفْسَهُ عَنْ أَعْراضِ النّاسِ أَقالَهُ اللّهُ عَثْرَتَهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ وَ مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ عَنِ النّاسِ كَفَّ اللّهُ عَنْهُ غَضَبَهُ يَوْمَ الْقِيمَةِ[۱]»
هر كه آبروى مردم را نریزد، خدا در روز قيامت از لغزشش مىگذرد، و هر كه خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند در روز قيامت خشمش را از او باز دارد.
مطابق فرمایش امام(ع) هر شخصی که آبروی مردم را حفظ کند و به دنبال هتک حرمت و هتک آبروی دیگران نباشد خداوند نیز او را در روز قیامت مورد عفو و بخشش خود قرار میدهد و مانع رفتن آبروی او نزد دیگران میگردد.
یکی از اهوال یوم القیامه و نگرانیهایی که برای انسان در روز قیامت بوجود میآید رسوایی میباشد. در این دنیا، بسیاری از عیوب انسان برای دیگران پوشیده است و اگر این عیوب پوشیده نبود مطمئن باشید هیچ کدام از ما به یکدیگر نگاه هم نمیکردیم، لذا اینکه عیوب انسانها از هم مخفی و پوشیده است، خودش موجب احترام و خوش بینی و حفظ جایگاه افراد گردیده است. تا زمانی که عیوب انسان عیان نیست، موجب جلب احترام مردم و سبب دوستی و نزدیکی است و خدای نکرده اگر از شخصی خطایی سر بزند و این خطا آشکار شود، منزلت و اعتبارش نزد مردم تنزل پیدا می کند و دیگر مردم به او احترام نمیگذارند.
اما روز قیامت دیگر روز پرده پوشی و انکار نیست کسی که تمام وجودش آتش کینه و غضب و انتقام است در آن دنیا تجسم پیدا می کند. دیگر کسی نمی تواند در روز قیامت ظاهر سازی نماید. مگر اینکه خدا و اهل بیت عنایت کنند و مانع رسوایی پیروانشان درآن روز شوند.
اگر اشخاصی که در این دنیا برای ما احترام قائلند در روز قیامت چهره حقیقی ما را ببینند و بگویند عجب! این چه بود و ما چه فکر میکردیم. دیگر نیاز به آتش نیست، آتش مادی در مقابل آن شرم و رسوایی و خجالت که ناشی از تجسم حقیقت روحی ما میباشد اصلا به حساب نمی آید. حال انسان در آن لحظه مثل این است که کسی میگوید یک اتفاقی افتاد که دلم میخواست زمین دهن باز کند و من بروم داخل زمین.
در این روایت امام می فرماید: کسی که دنبال هتک آبروی مردم نرود خداوند او را مورد بخشش قرار میدهد و مانع رسوایی او میشود. این مطلب خیلی مهمی است؛ اصلا به خاطر حفظ خودمان هم که شده مراقب باشیم. البته این غیر از عذاب دنیوی کسی است که دنبال هتک حرمت دیگران باشد زیرا مطابق روایات کسی که دنبال هتک حرمت دیگران باشد در همین دنیا نیز آبرویش میرود.
حضرت در ادامه می فرماید: کسی که خشم خود را نسبت به مردم حفظ کند و مراقب رفتار خود باشد خدا نیز در روز قیامت خشم و غضب خودش را از او برطرف می کند. ما انسانها باید مقداری در مواجهه با یکدیگر تحملمان بیشتر شود. با کوچکترین مسئلهای نسبت به هم خشمگین و غضبناک نشویم، نسبت به خانواده و بستگان رفتاری مناسب و مهربانانه داشته باشیم. لذا شخصی که دارای این خصوصیت باشد و خشم و غضب خود را کنترل کند، خداوند نیز در روز قیامت خشم و غضب خود را از او بر میدارد.
[۱] محاسن، ص۳۹۱، ح۴.
نظرات