زهد حقيقي

روايتي از امام كاظم (ع) در مورد زهد وارد شده؛ يك وقتي امام كاظم (ع) كنار قبري حاضر بودند جمله­اي فرمودند: «عند قبرٍ حضره إنّ شيئاً هذا آخره لحقيقٌ أن يزهد في اوله و إنّ شيئاً هذا اوله لحقيقٌ أن يخاف آخره»[۱] فرمودند چيزي كه آخرش اين است منتهي به اين قبر مي­شود بايد از اول نسبت به آن بي رغبت بود؛ چيزي كه سرانجام آن قرار گرفتن در يك گودال خاكي نمور تاريك و تنگ است از ابتدا بايد نسبت به آن انسان رغبت نداشته باشد. چيزي كه اولش اين است يعني از اينجا يك مسيري شروع مي­شود (بالاخره اين عالمي كه در پيش روي انسان است بايد مراقبت كند و از آخرش بترسد) دنيا ابتدايش زيبايي و جذبه و زرق و برق و اغترار و فريبندگي و غرق شدن در ظواهرش است كه به حسب ظاهر ابتداي آن خوب و جذاب است و چيزي كه اولش قبر و گودال تنگ است بايد از آخرش ترسيد.

زهد چنانچه سابقاً هم به مناسبت بيان كرديم به تعبير امام صادق (ع) كليد در آخرت است و كليد برائت از آتش است زهد نه متاعي است براي فروختن كه به قول امام علي (ع) افضل الزهد اخفاء ‌الزهد»[۲] برترين زهد مخفي كردن زهد است بي رغبتي به دنيا چيزي نيست كه بتوان آن را به رخ ديگران كشيد و به آن فخر فروخت و اين بايد در قلب باشد. ممكن است عده­اي باشند كه به گونه­اي عمل كنند كه نشان دهند نسبت به دنيا بي رغبت هستند از نوع پوشش و رفتار و بي اعتنا نشان دادن به آنچه كه از حلال دنياست كه به اصطلاح بعضي خيلي جا نماز آب مي­كشند در حالي كه افضل الزهد اخفاء الزهد است بي رغبتي و بي ميلي بايد دروني باشد در عين اينكه انسان از مواهب و حلال دنيا استفاده مي­كند و از حرام آن اجتناب مي­كند، كه به تعبير امام صادق (ع) زهد آن است كه از هر چيزي كه تو را از خدا باز مي­دارد اجتناب كني. (دامنه وسيعي دارد) اين مشغول كردن مي­تواند يك عنوان و يك تسبيح باشد تا مقامات بزرگ دنيايي؛ زهد يعني بي رغبتي و بي ميلي به دنيا يعني از آنچه از دنيا به تو مي­رسد مغرور نشوي و بر آنچه كه از دنيا از تو سلب مي­شود تأسف نخوري. به تعبير ائمه (ع) زهد يعني به آنچه كه خداوند به تو داده راضي باشي.

در هر صورت اين هشداري كه امام كاظم (ع) به ما مي­دهد و امير المؤمنين (ع) و امام صادق (ع) آن را بيان مي­فرمايد اين هشدار مهمي است كه به تعبير رسول خدا (ص) كسي كه زهد بورزد روحش را آزاد و راحت كرده و كسي كه اهل زهد نباشد روحش را در اذيت قرار مي­دهد. بي رغبتي و عدم وابستگي به دنيا قهراً انسان را در اين دنيا راحت قرار مي­دهد و در عين حال مفتاح باب آخرت هم هست. خداوند انشاء الله به همه ما توفيق زهد واقعي عنايت بفرمايد.

[۱]. بحار النوار، ج۷۸، ص۳۲۰، حديث۹.

[۲]. نهج البلاغة، حكمت ۲۸.