روایتی است از امیرالمؤنین علی علیه السلام: «الاعتبار یثمر العصمة».[۱]
میفرمایند: نتیجه و ثمره عبرت گرفتن، عصمت است؛ یعنی اگر کسی از اعمال گذشته خودش عبرت بگیرد یا جامعهای از اعمال گذشته خود عبرت بگیرد یا خانوادهای از اعمال گذشته خود عبرت بگیرد، و به طور کلی اگر عبرت آموزی را سر لوحهی کار خودش قرار بدهد این از لغزشها جلوگیری میکند؛ میوهی اعتبار و عبرت، عصمت است. اینکه انسان از خطاهای خودش و دیگران (نه فقط از خطاهای خودش) و از تاریخ جامعه خودش و از تاریخ جوامع دیگر عبرت بگیرد، موجب عصمت است (عصمت نه به معنای مصطلح آن).
متأسفانه بیشترین گرفتاریهای شخصی و اجتماعی ما معلول عدم اعتبار و عبرت است؛ این خیلی مهم است یعنی اینکه میگویند شکستها مقدمه پیروزی و موفقیتهای آینده است برای این است که این شکست و ناکامیهای برای انسان باید تأمل و تفکر نسبت به علل ناکامیها ایجاد بکنند و اسباب آن را پیدا کند و راههای خطایی را که طی کرده دیگر نپیماید و از اشکالات پیشگیری کند. که إن شاء خداوند همه ما را از عاملین به این روایت زیبا قرار دهد.
«الاعتبار یثمر العصمة»
[۱]. غرر الحکم، حدیث ۸۷۹.
نظرات