امیر المومنین علی(ع) می فرماید: « مَنْ أَحَبَ شَیْئاً لَهِجَ بِذِکْرِهِ »
کسی که چیزی را دوست داشته باشد، با یاد آن مسرور می شود و نشاط پیدا می کند و خوشحال می شود. مثلا الان شما آن چیزهایی که برای شما مطلوب است و دوست دارید وقتی به یاد آنها می افتید، نشاط درونی پیدا می کنید. ملاک دوست داشتن و علاقه به یک چیز، این است که انسان ببیند آیا با یاد آن چیز شادی و نشاط پیدا می کند یا خیر؟ این نشانه مهمی است برای اینکه ما ببینیم چه چیزهایی را دوست داریم و چه چیزهایی را دوست نداریم آیا یاد خدا برای ما این حالت را ایجاد می کند؟ اگر این حالت را ایجاد می کند، متوجه می شویم که خدا را دوست داریم یا آیا یاد نماز و عبادت و دعا چنین حالتی را برای ما ایجاد می کند؟ اگر این حالت برای ما ایجاد شود، معلوم می شود که آنها محبوب ما هستند اما اگر خدای نکرده با یاد بعضی از ظواهر و مظاهر دنیا نشاط و سرور پیدا می کنیم، مشخص می شود که محبوب ما دنیاست.
هرچه را انسان دوست داشته باشد، با یاد و ذکر او نشاط پیدا می کند لذا باید نشاط و سرور خودمان را در چیزهایی قرار دهیم که خداوند متعال دوست دارد و محبوب خداست و ان شاء الله محبوب ما هم خواهد شد.
نظرات