امام زین العابدین(ع) می¬فرمایند: «علامات المؤمن خمس، الورعُ فی الخَلوة و الصّدقة فی القلّة و الصّبر عند المصیبة و الحلم عند الغَضب و الصّدق عند الخُوف» پنج چیز نشانه ایمان و علامت مؤمن دانسته شده؛ یکی ورع و پرهیزگاری در خلوت، در انظار دیگران همه اهل ورع و تقوا هستند اما ورع واقعی به این است که انسان در خلوت خدا را ناظر بر اعمال خود بداند ولی ما انسان¬ها معمولاً برای نظر دیگران بیشتر از نظر خداوند متعال احترام قائلیم، جلو دیگران کار حرام از ما سر نمی¬زند اما در خلوت راحت¬تر حرام و معصیت را مرتکب می-شویم. دومین علامت این است که انسان در حالی که تنگ¬دست است صدقه بدهد وگرنه کسی که تمکن مالی داشته باشد و صدقه بدهد خیلی هنر نکرده است. سومین علامت این است که در مصائب صبر کند و تا مصیبتی برای انسان پیش نیاید درجه ایمان او مشخص نمی¬شود. چهارمین علامت این است که وقتی که خشمگین می¬شود کظم غیظ کند، حلیم و بردبار باشد وگرنه در شرائط عادی حلیم بودن خیلی سخت نیست و پنجمین علامت برای مؤمن این است که وقتی انسان می¬ترسد، راست بگوید وگرنه راست گویی در شرائط عادی که هیچ خسارتی را متوجه انسان نمی¬کند خیلی مشکل نیست پس راست گویی وقتی سخت است که منافع انسان در خطر باشد و راست بگوید وگرنه اگر درجایی منافعش در خطر باشد دروغ بگوید مؤمن نیست که در روایت داریم که «الاعتیاد بالکذب یورث الفقر» اگر دروغ در رفتار یک فرد عادت شود برای انسان فقر را به دنبال دارد و هم-چنین اگر در یک جامعه¬ای دروغ شیوع پیدا کند آن جامعه مبتلا به فقر خواهد شد.
نظرات