شدیدترین مصائب 

«لما سئل علی(ع) عن أشد المصائب قال: المصیبة بالدین» وقتی از امیرالمؤمنین علی(ع) درباره اشد مصائب سؤال شد حضرت فرمودند: مصیبت به دین از أشد مصائب است. مصیبت لازمه زندگی مادی است و انواع مصائب هم فرق می¬کند و همیشه بر انسان در زندگی شخصی¬اش منقصت¬هایی وارد می¬شود مثل نقص مالی، نقص جانی، نقص جسمی، فقر و غیره که همه این موارد مصیبت است که بر انسان وارد می¬شود. بر مصائب صبر کردن اجر و پاداش دارد ولی این به معنای این نیست که کسی تلاش نکند تا مصائب را برطرف کند. مصائبی که برای انسان پیش می¬آید گاهی به اختیار و اراده خود انسان است یعنی منشأ آن مصائب خود انسان است و گاهی اراده و مشیت انسان در تحمیل این مصائب مدخلیت ندارد که ما فعلاً نمی¬خواهیم وارد مباحثی که مربوط به شعب و شقوق مصیبت است بشویم لکن اگر بخواهیم مصائب را از حیث شدت بسنجیم و از این زاویه بخواهیم قضاوت کنیم طبق فرمایش امیرالمؤمنین(ع) سخت¬ترین مصیبت¬ها مصیبت به دین است. واقع این است که ما به عنوان طلبه و روحانی باید مصیبت بر دین را أشد المصائب بدانیم یعنی ما باید مصیبت¬هایی که به زندگی شخصی ما وارد می¬شود را تحمل کنیم و بر آنها صبر کنیم اما به عنوان متکفل امر دین و کسانی که وظیفه تبیین دین و مرزبانی عقیده و اخلاق جامعه را داریم مصیبت بر دین باید از همه مصائب بر ما سخت¬تر و گران¬تر باشد، حال باید ببینیم چقدر مصیبت بر دین برای ما سخت است؟ آیا مصیبتی که بر زندگی شخصی ما وارد می¬شود بر ما سخت-تر است یا مصیبتی که بر دین ما وارد می¬شود. به¬هرحال ما باید در درجه اول توجه داشته باشیم و بدانیم که برای ما به عنوان متولیان امر دین أشد المصائب باید مصیبت بر دین باشد و با تمام توان تلاش کنیم تا مصیبتی بر دین وارد نشود. معلوم است که چرا مصیبت بر دین از أشد مصائب است، اگر مصیبتی بر دین انسان وارد شود و دین او ضعیف شود و عقیده او سست شود و اخلاقش تغییر کند و از دین فاصله بگیرد بدترین مصائب شامل حال او شده و از اینکه انسان فرزند خود را از دست دهد سخت¬تر است چون وقتی انسان از دین فاصله بگیرد راه سعادت را به سوی خود می¬بندد. مصیبت مادی و نقص مالی قابل جبران است اما از دست رفتن دین قابل جبران نیست، در جامعه هم به همین شکل است یعنی اگر مصیبت اقتصادی برای مردم پیش بیاید قابل جبران است اما اگر به دین مردم نقصی وارد شود از أشد مصائب است و قابل جبران نیست. انشاء الله خداوند متعال به همه ما توفیق دهد که نسبت به دین خود و دیگران اهتمام داشته باشیم.