خارج اصول

جلسه ۳۹ – PDF جلسه سی و نهم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت – اصل شرعی ۱۳۹۴/۱۰/۰۷ خلاصه جلسه گذشته در مورد مقتضای برائت شرعی در موارد شک در تعبدیت و توصلیت نظر محقق خراسانی این شد که چون امکان اخذ قصد قربت در متعلق امر نیست و عقل هم حکم به اشتغال کرده لذا به حدیث رفع برای نفی اعتبار  قید قصد قربت نمی توان تمسک کرد. نظر ایشان در جلسه قبل به تفصیل بیان شد و روشن گردید که ایشان معتقد است همانطور که در ما نحن فیه برائت عقلی جریان پیدا نمی کند، برائت شرعی نیز جریان  ندارد. لذا در موارد شک در تعبدیت و توصلیت به عبارت دیگر شک

جلسه ۳۸ – PDF جلسه سی و هشتم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت – اصل شرعی(برائت شرعی) ۱۳۹۴/۱۰/۰۶ مروری بر مباحث گذشته تا کنون درباره مقتضای اصل عملی عقلی(برائت عقلی) و مقتضای اصل عملی شرعی(استصحاب) در موارد شک در تعبدیت و توصلیت بحث گردید و معلوم شد در ما نحن فیه در صورتی که  قائل به جریان برائت عقلی در اقل و اکثر ارتباطی باشیم برائت عقلی جریان دارد ولیکن جریان استصحاب در ما نحن فیه مورد خدشه قرار گرفت. مقتضای اصل شرعی: برائت شرعی از جمله اصول عملی شرعی، برائت شرعی است که باید ببینیم آیا در موارد شک در تعبدیت و توصلیت می توانیم به برائت شرعی تمسک کنیم یا نه؟

جلسه ۳۷ – PDF جلسه سی و هفتم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت – اصل شرعی ۱۳۹۴/۱۰/۰۵  مروری بر مباحث گذشته بحث در مقتضای اصول عملیه در موارد شک در تعبدیت و توصلیت بود. مقتضای اصل عملی عقلی یعنی برائت را مورد بررسی قرار دادیم و معلوم شد در ما نحن فیه به اعتبار اینکه از مصادیق اقل و اکثر ارتباطی است، اگر در کبری قائل به برائت عقلی شویم اینجا نیز عقل حکم به برائت می کند و اگر در کبرای مساله عقل حکم به اشتغال کند اینجا نیز حکم به اشتغال می شود. علی ای حال هیچ منعی از برائت عقلی در ما نحن فیه وجود ندارد. لذا آنچه محقق خراسانی

جلسه ۳۶ – PDF جلسه سی و ششم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت – اصل عقلی( اشکال به محقق خراسانی) ۱۳۹۴/۱۰/۰۲ خلاصه جلسه گذشته در مورد مقتضای اصل عقلی در موارد شک در تعبدیت و توصلیت عرض کردیم چون این مورد از موارد دوران امر بین اقل و اکثر ارتباطی است تابع مبنایی است که در بحث اقل و اکثر ارتباطی اختیار می شود. اگر کسی در آن بحث قائل به برائت عقلی شد اینجا نیز به عنوان یک مصداق از آن کبری قطعاً ملتزم به برائت عقلی می شود، و اگر در آن بحث قائل به اشتغال شد اینجا نیز قائل به اشتغال می شود. لذا آنچه محقق خراسانی فرموده( که علی

جلسه ۳۵ – PDF جلسه سی و پنجم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت – اصل عقلی ۱۳۹۴/۱۰/۰۱  خلاصه جلسه گذشته بیان شد که مقتضای اصل عملی عقلی، در شک در اخذ قصد قربت به عنوان مصداقی از مصادیق اقل و اکثر ارتباطی بواسطه اختلاف نظری که در کبرای مساله وجود دارد، طبق نظر برخی برائت است و طبق نظر برخی دیگر اشتغال، چون به طور کلی در دوران امر بین اقل و اکثر ارتباطی اختلاف است که آیا جای جریان برائت است یا جای جریان اشتغال. ولی محقق خراسانی فرمودند: به طور کلی در خصوص شک در مساله قصد قربت همه باید قائل به اشتغال شوند؛ چه کسانی که در کبرای مساله یعنی

جلسه ۳۴ – PDF جلسه سی و چهارم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت ۱۳۹۴/۰۹/۳۰  خلاصه جلسه گذشته در مقام دوم بحث از مقتضای اصل عملی در شک در تعبدیت و توصلیت است. گفته شد با ملاحظه اختلاف مبنا در باب امکان اخذ قصد قربت در متعلق امر و ملاحظه تقسیم اصول عملی به شرعی و عقلی صور مختلفی که در این مقام قابل تصورند را مورد بررسی قرار می دهیم. اگر بخواهیم اقتضای اصل عملی عقلی را بررسی کنیم ابتدا باید معلوم شود مبنای ما در باب دوران امر بین اقل واکثر ارتباطی چیست؟ زیرا شک در اعتبار قصد قربت در واجب، در واقع به دوران امر بین اقل و اکثر ارتباطی بر

جلسه ۳۳ – PDF جلسه سی و سوم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول عملیه در شک در تعبدیت و توصلیت ۱۳۹۴/۰۹/۰۸  مروری بر مباحث گذشته بحث در مقتضای اصل لفظی در موارد شک در تعبدیت و توصلیت به پایان رسید. اصل بحث در مقام اول بدین شرح بود که اگر در تعبدی و توصلی بودن واجبی شک کنیم ( یعنی شک کنیم واجب نیاز به قصد قربت و قصد امر دارد یا ندارد) آیا اطلاق دلیل لفظی می تواند راه گشا باشد یا خیر؟ نتیجه بحث در مقام اول بر خلاف نظر محقق خراسانی و بعضی دیگر که تمسک به اطلاق را در موارد شک در تعبدیت و توصلیت جایز نمی دانند این شد که امکان تمسک به اطلاق دلیل

جلسه ۳۲ – PDF جلسه سی و دوم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول لفظیه در شک در تعبدیت (ادعای محقق خویی و بررسی آن _ نتیجه بحث در مقام اول) ۱۳۹۴/۰۹/۰۴ خلاصه جلسه گذشته بحث پیرامون اشکال محقق خویی به محقق نایینی و محقق خراسانی بود. فرمودند: چون تقابل بین اطلاق و تقیید تقابل عدم و ملکه است لذا در جایی که تقیید محال است اطلاق هم محال است و در نتیجه چون تقیید به قید قصد قربت در متعلق امر محال است نمی توانیم به اطلاق ادله تمسک کنیم و اعتبار قصد قربت را نفی کنیم و توصلیت عبادت را اثبات کنیم محقق خویی دو اشکال مطرح نمودند و فرمودند اولا: تقابل بین اطلاق و تقیید، تقابل عدم و

جلسه ۳۱ – PDF جلسه سی و یکم تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول لفظیه در شک در تعبدیت ( اشکال دوم محقق خویی و بررسی آن) ۱۳۹۴/۰۹/۰۳  اشکال دوم محقق خویی به محقق نایینی در مورد این ادعا که استحاله تقیید مستلزم استحاله اطلاق می باشد و ادعای ابتناء آن بر این که تقابل بین اطلاق و تقیید به نحو تقابل عدم و ملکه می باشد، محقق خویی فرمودند: تقابل بین اطلاق و تقیید در مقام ثبوت، به نحو تضاد است. پس استحاله تقیید مسلتزم استحاله اطلاق نیست. این کلام مورد بررسی قرار گرفت و اشکالات آن بیان شد. در مرحله دوم محقق خویی ادعا می کنند حتی اگر بپذیریم تقابل بین اطلاق و تقیید، تقابل عدم و ملکه است

جلسه ۳۰ – PDF جلسه سی تعبدی و توصلی_ مقتضای اصول لفظیه در شک در تعبدیت (ثمره بحث و بررسی اشکال محقق خویی) ۱۳۹۴/۰۹/۰۲ خلاصه جلسه گذشته بحث پیرامون نظر محقق خراسانی و محقق نایینی در مورد تقابل بین اطلاق و تقیید بود. نظر محقق خراسانی مشتمل دو مطلب بود: مطلب اول: به طور کلی تقیید واجب به قصد قربت محال است، یعنی ما نمی توانیم قصد قربت به معنای قصد امر را در متعلق امر اخذ کنیم که در این مورد به تفصیل سخن گفته شد. مطلب دوم: اگر جایی تقیید محال باشد اطلاق هم محال است. پس به طور کلی محقق خراسانی دو ادعا داشتند: یکی عدم امکان تقیید واجب به قصد قربت که به تبع آن نتیجه