رضایت و غضب فاطمه زهرا(س) شاخص حق و باطل و چرایی آن

یکی از اموری که در کلمات رسول خدا(ص) و برخی از ائمه معصومین(ع) روی آن تأکید شده رضایت و غضب حضرت زهرا(س) به عنوان یک شاخص قرار گرفته. این خیلی مهم است که بانویی که مجموعه زندگی و عمر او بسیار کوتاه بوده صاحب فضیلت‎های بی‎شمار و مناقب و کرامات فراوان باشد و از خود رسول خدا(ص) تا امام عصر(عج) اینچنین درباره این شخصیت سخن گفته باشند.
مطالب فراوانی در مورد این شخصیت گفته شده است. یکی از محورهای بسیار مهم این است که ما می‎بینیم حضرت زهرا(س) به عنوان شاخص از حیث غضب و رضایت قرار داده شده است. آنوقت دو تعبیرداریم، یکی اینکه هر کسی که حضرت زهرا(س) از او راضی باشد من از او راضی هستم و هر که من از او راضی باشم خدا از او راضی است و از هر کسی که حضرت زهرا(س) نسبت به او غضب کند من هم نسبت به او غضبناک هستم و خداوند نیز نسبت به او غضبناک است. یعنی گاهی این منطبق شده بر افراد، هر کسی که حضرت زهرا(س) از او ناراضی باشد من هم ناراضی هستم، از هر کسی که راضی باشد من هم راضی هستم. در برخی از روایات «من» آمده است، «من آذاها فقد آذانی فمن ارضاها فقد ارضانی».
در برخی از روایت به جای «من»، «ما» موصوله بیان شده است. پیامبر(ص) فرمودند: «إنَّ فاطِمةَ بَضعَةٌ مِنّي و هِىَ نورُ عَيني و ثَمَرَةُ فُؤادي؛ يَسوؤُني ما ساءَها و يَسُرُّني ما سَرَّها» می‎فرماید: آنچه فاطمه زهرا(س) را خشنود کند من را خشنود کرده و آنچه که فاطمه زهرا(س) را ناراحت کند من را ناراحت کرده. اینجا دیگر به اشخاص کار ندارد، آنچه که او را راضی کند یا ناراضی کند موجب نارضایتی و رضایت من است.
پس غضب و رضایت فاطمه زهرا(س) هم می‏تواند نسبت به اشخاص باشد و هم ممکن است نسبت به امور باشد.
در یک روایتی از نبی مکرم اسلام اصلا دیگر بحث «من» که به اشخاص برگردد یا «ما» که به اشیاء یا امور برگردد مطرح نیست، به طور کلی پیامبر(ص) فرمود: «یا فاطمةُ إنّ اللهَ یَغضِبُ لِغَضَبِکِ و یَرضى لِرضاکِ» اینجا دیگر غضب نسبت به فرد یا شخص یا غضب نسبت به کار یا شیئ مطرح نشده، اصلا غضب و رضایت فاطمه(س) معیار قرار گرفته است. رضایت و غضب اعم از اینکه به اشخاص باشد یا نسبت به امور یا اشیاء باشد، غضب و رضایت فاطمه(س) معیار غضب و رضایت رسول خدا و خداوند متعال است. این یک معنای بسیار عامی دارد. محصور کردن رضایت و غضب فاطمه زهرا(س) به یک واقعه یا یک شخص یا برخی اشخاص یا برخی از امور به نظر می‎‌رسد درست نیست، این اصلا یک شاخص است.
رضایت و غضب مراتب دارد، راضی و راضی‎تر داریم. این معیار نه تنها برای دشمنان بلکه برای پیروان حضرت زهرا(س) و پیروان اهل بیت نیز معیار است، ممکن است ما نیز رفتاری داشته باشیم که موجب رضایت حضرت زهرا(س) باشد یا خدای نکرده موجب غضب حضرت زهرا(س) باشیم. همگان به این شاخص باید توجه کنند که چه چیزی موجب رضایت او وچه چیزی موجب غضب او می‎شود. این گره زدن همه امور به یک فرد نیست که بگوییم چرا اینطور است؟ این یک منطقی دارد. فاطمه زهرا(س) که همه وجودش خدایی است، از مقرب‎ترین بندگان خدا به خداوند است اصلا یک شخصیت به تمام معنا الهی است او به غیر از میزان الهی نه رضایت پیدا می‏کند و نه غضب پیدا می‎کند، او نه مبتلا به نفسانیات است که مثل ما رضایت و غضب ما تابع خیلی از امور است، خوش آمدن و نیامدن ما تابع خیلی از چیزهاست، از یکی خوشمان بیاید و یا بدمان بیاید، این به معیارهایی بستگی دارد که باز به خودمان بر می‏گردد. یعنی ریشه غضب و رضایت ما خودمان هستیم. خودخواهی و منیتهای ماست. اما فاطمه زهرا(س) چیزی جز خدا در نظر ندارد، هر آنچه موجب نارضایتی او شود عین آن چیزی است که خدواند او را خوش ندارد، انسان کامل که شخصیت او، خواسته‏های او، دل بستگی‎های او زندگی او همه بر مدار حق تعالی و خواسته خداوند تبارک وتعالی است و پیامبر خدا(ص) به این دلیل رضایت و غضب او را معیار قرار داد و پیامبر(ص)، فاطمه(س) را به عنوان بانوی اول و سرور زنان و انسان‎های عالم معرفی کرد که به مردم و جامعه بفهماند که یک زن می‎تواند به جایی برسد که جز خدا در زندگی او حاکم نباشد و آنقدر محبوب خدا باشد که خداوند بگوید کانه هر چه او بگوید من گفتم ، هر چه او نمی‎پسندد من نمی‎پسندم. یک چنین بانویی از صلب پاک و مطهر او فرزندانی مثل خود او متولد شدند و هدایت و زعامت جامعه را به عهده گرفتند و افسوس که جامعه از هدایت و رهبری ایشان محروم شدند. بی جهت نیست که امام عصر(عج) می‎فرماید: مادرم فاطمه زهرا(س) حجت است برای من، مگر می‎شود بی‎جهت امام معصوم کسی را حجت خودش قرار دهد؟ امام عصر(عج) که خودش قطب عالم هستی و محور هستی است می‎فرماید: فاطمه زهرا(س) حجت است برای من.
بدیهی است چنین شخصیتی باید به درستی معرفی شود، به جهان اسلام و بشریت و معلوم شود که چرا غضب و رضایتش محور قرار گرفت. انکار و شبهه در فضیلت‎های این خاندان جز از روی جهالت یا عناد وجه دیگری نمی‎توان برایش آن تصور کرد.
خداوند انشاء الله به ما توفیق دهد که بتوانیم به گونه ای زندگی کنیم که انشاء الله تا حد توان رضایت آن بانوی بزرگ را فراهم کنیم و خدای نکرده رفتار و کرداری از ما سر نزد که آن حضرت آنها را خوش ندارد.