امام عسکری(ع) میفرماید: « أُوصیکُمْ بِتَقْوَی اللّهِ وَ الْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاْجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَدیثِ وَ أَداءِ الأَمانَهِ إِلی مَنِ ائْتَمَنَکُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ. فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ (ص) صَلُّوا فی عَشائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ، فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذا وَرَعَ فی دینِهِ وَ صَدَقَ فی حَدیثِهِ وَ أَدَّی الاْمانَهَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ قیلَ: هذا شیعِیٌ فَیَسُرُّنی ذلِکَ»
این روایت اجزائش قابل توضیح و شرح است. من به یک نکتهاش میخواهم اینجا تکیه کنم.
حضرت میفرماید: من شما را به تقوای الهی، ورع الهی و تلاش در راه خدا و صدق و راستگویی و امانتداری در مورد هر کسی که امانتی به شما سپرده، چه فاسق باشد و چه بدکار باشد و چه نیکو کار باشد، سجده طولانی، حسن همجواری و همسایگی سفارش میکنم که اساسا پیامبر اسلام برای همین امور و این مسائل مبعوث شد.
این یک مقدمهای است که حضرت فرموده، بعد در ادامه میفرماید: «صلوا فی عشائرهم» در نمازهای اینها شرکت کنید، با آنها نماز بخوانید، یعنی عامه، اهل سنت، در نمازهای آنها شرکت کنید، بر جنازههای آنها حاضر شوید، از بیمارانشان عیادت کنید و حقوق آنها را ادا کنید، این تعاملی است که ما به عنوان شیعیان باید با اهل سنت طبق وصیت امام عسکری(ع) داشته باشیم. اینکه کسی بگوید شرایط فرق کرده است، آن موقع شرایط کذا بوده والان کذا؛ به یک معنا در دید کلان شرایط الان هم همینطور است، یعنی کسی اشکال صغروی نکند که شرایط آن موقع فرق میکرده، از باب جدل عرض نمیکنم، زیرا سخن ائمه علیهم السلام و عمل و رفتار ایشان فراتر از این جهت بوده. میگویند هر کدام از شما، پیروان و شیعیان ما اگر این کارها را بکند: «فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذا وَرَعَ فی دینِهِ وَ صَدَقَ فی حَدیثِهِ وَ أَدَّی الاْمانَهَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ» نتیجهاش این است که گفته میشود این یک شیعه است و این مرا خوشحال میکند، اینکه شما صدق در سخن با راستگویی با امانتداری و ادای دیون مردم با شرکت در جماعات آنها، با عیادت از مریضهای آنها، دینداری خودتان را نشان دهید، این مرا خوشحال میکند.
حال ببینید واقعا اینها مطالب و نکاتی است که امام عسکری(ع) فرموده که بنیان و قوام جامعه دینی، شیعی و انسانی است و صلاح و سعادت انسان در گرو عمل به اینها است، آن وقت درست در همین ایامی که باید مظهر چنین روشی باشد، (امام عسکری(ع) میفرماید: این است که من را شاد و مسرور میکند و هر قدمی بر خلاف این طبیعتا نمیتواند موجب مسرت و خوشحالی امام عسکری(ع) شود) می بینیم که رفتارها و کارهایی صورت میگیرد و مطالبی گفته میشود و سخنانی بر زبان جاری میشود که قطعا نه تنها موجب سرور و شادمانی خوشحالی امام عسکری(ع) نیست بلکه موجب این میشود که غمگین شوند. به هر حال اگر بر خلاف نظر و بر خلاف مشئ آنها حرکت شود، طبیعتا نمیتواند مرضی آن بزرگوار واقع شود.
نظرات