استاد نورمفیدی در درس خارج اصول: یاری خداوند به یاری‎ کننده مؤمن

یاری خداوند به یاری‎ کننده مؤمن

قال رسول ا.. (ص): «اِنَّ اللّهَ فِى عَوْنِ الْمُؤمِنِ مادامَ الْمُؤْمِنُ فِى عَوْنِ اَخِيهِ الْمُؤْمِنِ».
تا زمانی که مؤمنی در کار کمک به کار برادر مؤمنش باشد خدا نیز او را کمک می‎کند.
این خیلی جایگاه مهم و رفیعی است. اگر میخواهیم عون و یاری الهی را شامل حال خودمان کنیم، باید عون دیگران باشیم و یاری‎گر دیگران باشیم، اینها از آن اموری است که در همین دنیا اثر دارد، این یکی از آن اموری است که آثار وضعی دارد.
مسئله کمک و یاری و دست‎گیری از مؤمن پاداشی دارد در آخرت که آن به جای خود. وقتی شما به روایات مراجعه می‎کنید می‎بینید جایگاهی که برای گره گشایی از کار مردم و حل مشکلات ایشان برای عامل آن کار گفته شده است اصلا قابل تصور نیست. اینکه گفته شده است که از نعمت های خداوند بر انسان این است که بتواند به کسانی که نیازمند او هستند و محتاجند یاری برساند بی‏جهت نیست. نعمت دانستن این گره گشایی، اینکه کسی بتواند از کار دیگری گرهی باز کند، این یک نعمت است. باز کردن گره از کار دیگران متوقف بر تمکن مالی نیست، بسیاری هستند که اصلا تمکن مالی ندارند، اما اهتمامی که برای حل مشکلات دیگران دارند، آن قدر است که حتی بیش از آنانی که تمکن دارند گره گشایی می‏کنند وساطت در عون می‎کنند، وساطت در یاری رساندن می‎کنند، خودش تمکن ندارد اما واسطه می‎شود که دیگران این کار را بکنند. اهتمام دارد به رحم، به همسایه، به برادر دینی، به کسانی که می‎بیند و از وضع آنها مطلع است، این نعمت خدا دانسته شده است، چیزی که سبب می‎شود خدا او را در زیر یاری و حمایت خودش بگیرد این نعمت نیست؟ کاری که سبب می‏شود که شخص در آخرت در درجات رفیع جای بگیرد این نعمت نیست؟
عون دیگران در دلش چند کار دیگر هم دارد، بالاخره شاد کردن دل دیگران، ایجاد گشایش در کار دیگران باعث می شود دل‏هایی نسبت به او نرم شود و در حق او دعا کنند، دلسوز او شوند و پیوندهای اجتماعی تقویت می‎شود و کمالات روحی برای افراد جامعه ایجاد می‎شود، این از خود گذشتن، اینکه انسان فقط به فکر خودش نباشد و خود محوری نداشته باشد و همّ و غم دیگران را داشته باشد، خودش کمال معنوی و روحی است. کسی که صبح تا شب به دنبال بر آورده کردن حاجت‎ها و نیازهای خود و خانواده خودش باشد، غیر از جنبه‏های مالی که یک بحث دیگری دارد، اصلا نفس اینکه این مدار زندگی و مدار نگرشش خودش و خواسته‎های خودش باشد یک سقوط اخلاقی است. عون دیگران یکی از مهمترین آثارش (البته به شرط اینکه ازروی ریا وتظاهر نباشد که نه تنها ارزش ندارد، بلکه خودش بیشتر باعث سقوط می‎شود) کمال اخلاقی است. عون دیگران واقعا از روی اخلاص به خاطر خدا و به خاطر انگیزهای انسانی مثل محبت و مهر و محبت باعث رشد معنوی انسان می‎شود. این کلام و سخن رسول خدا است که کسی که به دیگران یاری برساند و به برادر دینیش یاری برساند، خدا عون او می‎شود و یاری‎گر او می‎شود.
اینکه انسان کاری کند خدا را حامی خود و عون خودش قرار دهد، اینکه از داشته‎های خودش عبور کند و به مشکلات دیگران فکر کند، در کنار آن پاداش‎های اخروی آثار بسیاری دارد و این چیز کمی نیست. اینها نعمت خداست. ما باید از توانایی‎هایمان در این جهت بهره ببریم. هر کسی در حد و اندازه خودش اهتمام به مشکلات دیگران داشته باشد و برای رفع هم و غم دیگران کوشش کند وکاری کند که عون خداوند را شامل حال خودش قرار بدهد.