فضائل حضرت زهرا(س) قابل عرضه در تمام قرون و اعصار است.

ايام فاطميه ايامی است که هم برای مبلغين مغتنم است و هم برای مخاطبين. برای مبلغين از اين جهت مغتنم است که اولا ارتباط روحی بيشتری با شخصيت فاطمه زهرا(س) پيدا مي‏کنند. اين ايام و مناسبت‏ها حداقل فايده‏اش بايد اين باشد که توجه ما را در اوج  اشتغالات و برنامه‏هايی که داريم به کانون‏های آفرينش بيشتر کند. نبايد از اين موضوع غافل شويم که در درجه اول خود ما نياز داريم به ارتباط روحی به شخصيت ام الائمه و اتصال به آن منبع بزرگ علم و فضيلت و نبايد به اين موضوع بي‎توجه يا کم توجهی کنيم يا آنقدر اشتغالات تبليغی داشته باشيم که از خودمان غافل شويم، اين را بايد در همه مناسبت‎های تبليغی توجه کرد. ارتباط روحی به طرق مختلف فراهم مي‏شود که يکی از مهمترين طرق اتصال روحی معرفت و شناخت بيشتر است. انسان هرچه بيشتر با فضايل يک نفر آشنا شود، ارادت و محبت او نسبت به آن شخص بيشتر مي‏شود. مثلا شما الان يک نفر را نمي‏شناسيد، ولی به شما بگويند: اين آدم اين خصوصيات را دارد، اين فضايل را دارد، اين کار‎ها را کرده است، خود به خود يک ارادت و محبتی در وجود انسان شکل مي‏گيرد، پس بدون ترديد شناخت و معرفت بيشتر باعث ارادت افزون‎تر و محبت بيشتر مي‎شود.

لذا اين ايام مراقب باشيم و توجه کنيم بالاخره هنوز آنچه که در مورد حضرت زهرا (س) مي‏دانيم قطره‎ای است از دريای آنچه که نمي‎دانيم. بايد از خود وجود مقدس حضرت زهرا (س) و خداوند متعال استمداد بجوييم که توفيق معرفت و درک آن شخصيت در حد ظرفيت خودمان را به ما عنايت کند. زيرا خيلی از اين امور تا توفيقش فراهم نشود اصلا شدنی نيست، «لا علم لنا الا ما علمتنا»؛ درست است که اين را ملائکه به خداوند فرمودند، ولی واقعش اين است که اين علم‏ها علم به حقايق، علم به اسماء، علم به آن انوار مقدسه لايمکن الا بتوفيق من الله و من الائمه المعصوين (ع). لذا اين توفيق را بايد از آنها طلب کنيم.

در تبليغ ايام فاطميه هم درست است که بايد مظلوميت‏ها بيان شود ولی صرفا تمرکز بر مظلوميت بدون اينکه اين شخصيت معرفی شود يک احساساتی را به دنبال مي‏آورد که عمق ندارد، ما بايد فضائل و مناقب حضرت زهرا (س) را آن چنان برای مردم و نسل جوان مطرح کنيم که ناخواسته شيفته آن وجود مبارک شوند، فضائل و مناقب واقعا بر اساس نقل‏های معتبر و متقن کم نيستند، در مورد حضرت زهرا (س) نوعا در منابر خيلی محدود و در حد چند قضيه خلاصه مي‎شود و کمتر به اين ابعاد توجه مي‎شود. عرض ما اين است که اين جهت را انشاء الله مخصوصا با لسانی که امروز برای نسل جوان و جديد قابل فهم باشد بيان کنيم. اين خيلی مهم است که آن فضائل، فضائل مربوط به يک عصر نبوده است، فضائلی نبوده که برای يک منطقه يا دوره خاص باشد، اين‎ها بالاترين فضيلت‎های انسانی است که قابليت عرضه در تمام قرون و اعصار الی يوم القيامه دارند، منتهی اين‏ فضايل بايد متناسب با فهم و نياز و ظرفيت مخاطبين ارائه شود. اميدواريم خداوند متعال هم توفيق آشنايی خود ما را با اين منبع عظيم فضيلت فراهم کند و هم به ما توفيق آشنا کردن صحيح ديگران را با اين اسوه ها و الگوها فراهم نمايد.